oktober 2006. “Fame” sangleikur frá 17. november – 2. desember 2006. DR-jólakonsert 17. desember 2006. Niels Halm (DK), stjóri 2005- : Listaleypurin. Kulturkontakt Nord. “Jørð” nýskrivað kantata. Verður frumframførd

Árna nær og var hann ikki sørt erpin av teimum øllum, tí øll eru tey sera evnagóð. Góðu Marianna, Niels Uni, Janus og Mathilda við familjum, orð eru fátøk í løtum sum hesum - má Harrin styrkja tykkum í

giftir inn í tað tøttu og á kvennleggi so markantu biskupsstøðfamiljuna, so sum Pól hjá Hannemiu og Niels hjá Elsu. Fanny var úr kendari sjómannaætt úr Vátutoft í Uppsølum, og hon var forrestin systir til

góðum lag og dámdi væl at skemtast við tínar starvsfelagðar. Tá tú vart 24 ára gomul, fingu tú og Niels Arni sonin Eirikur. Tit trý høvdu tað sera gott saman, til Eirikur, sum 3 ára gamal, gjørdist sjúkur [...] fyri alt, tú hevur verið fyri okkum, og vit ynskja, at tú og Eirikur hvíla í friði í Harrans hondum. Niels Arni, Elin og Martin

Harrin verið við tær, Guds friður verður yvir minninum um okkara kæru elskaðu ommu. Heilsan ommusonur Niels Heðin Gaard Joensen. Nå i denne stunden so nær, Nå du åbne bør, Hjerte stille ofte dør, Men frelserens

góða og vónríka hjúnarlagnum gjørdust vit, børnini. Niels Jacob, Anna, Hanna, og eg. Og hóast vit á lívsleiðini, alt ov tíðliga mistu bæði pápa og Niels Jacob bróður, so helt tú eftir eina tíð, at lívið

"Ormurin Langi". Flakarnir vórðu, tá vit ikki vóru umborð, fortoyaðir á leiðini út fyri brúnni hjá Niels hjá John. Tá so fyrstu heyst-stormarnir komu, slitu allir flakarnir og fóru í smæsta knús. Tíð var

gleði, tá vit við ævigari vissu kunnu síggja, at okkara kæru eru farin til hin fagra æviga stað. Niels J. Erlingsson Akureyri

sum hoyrdi uppí okkara flokk var Jonna Jensen. Hon var dóttir Jógvan Jen­sen, keypmann og búði í Niels Finsensgøtu, har pápi henn­ara hevði handil. Tá Jonna var liðug við skúlan, fór hon til Onglands sum

einglaflokk, og tú vekir yvur okkum, eins og tú gjørdi her á fold. Saknurin er eisini stórur hjá Niels og Karl, nú teir hava mist ommu sína, og tað er ikki lætt. Nógvir spurningar koma um hvar Nain-omma [...] tínar lítlu einglar - ofta gloymdi tú alt rundan um teg, og tað sást hvussu tú lívgaðist upp, tá ið Niels og Karl komu út til Sørvágs. Altíð vart tú klár at vera dadda og gleddi tú teg eisini nógv til at