banka ís og at selja hann til Paula Nolsøe á Tanganum, sum keypti fisk. Vit fingu 25 oyru fyri hvørja spann. Vit føldu okkum at vera ordiliga rík tá. Hetta var áðrenn menn fóru at framleiða ís av álvara. Hvørt

var ófør at veva. Hetta var bæði til húsbrúk og til dømis vevaði hon eisini kot fyri fólk. Abbin spann, og hon vevaði. Tað eru kanska ikki øll sum vita tað, men tað er øðrvísi snúður í tógnum til binding

hana um at veva sær til einar buksur ella at seyma sær ein skjúrtu, so gjørdi hon tað. Mamma bant og spann eisini. Torv Nógv gekk út uppá gerðabýti. Onnur gjørdu okkum beinar aftur­fyri tað, sum vit gjørdu

borð sum eg, hevði spurt meg um okkurt á føroyskum – hetta var í einum tíma hjá frk. Cohr – og øði spann í hana, so hon rendi hann útum. Har gekk bert ein lítil løta, so kom eg eisini útum at standa - jú

at krógva seg. Brillumaðurin kom í land og vildi hitta Skipar Hansen. Tá hann ikki var at finna, spann øði í Brillumannin. Hann kravdi at fáa hendur á Skipar Hansen í stundini, ella vildi hann seta eld

fyrifórst, komu fram í ljósið, ja, so hevði verið trongt í geglinum!" Atli var ikki korruptur og spann avgjørt ikki persónliga gull av tí fíggjarliga meldri, sum herjaði í 80 unum! Hetta eiga serliga yngri

sum var fýra fold. Vanliga var tað gott, tá tað vóru fimm fold. Mamma plagdi at kóka eina heila spann av eplum hvørja ferð, tí tað var til kríatúrini eisini, tey livdu eisini av tí. Vit høvdu nokk av