Tað sigur Aksel V. Johannesen, løgmaður, við Sosialin í dag. – Vit hava fleiri avbjóðingar við haldføri í føroyska samfelagnum, so tað kemur ikki upp á tal, at vit fara at geva landsstýrisfólki r
nøkur orð ella handa onkur steyp í ítróttarkappingum. Kundi okkurt verið øðrvísi við ólavsøkuni? - Nei, eg sakni ikki nakað við ólavsøkuni. Haldi, at hon er vorðin betri, sum árini eru liðin. Kanska sakni
at møta nógvum kenningum og fara til ymiskar aktivitetir. Er onkur serlig ólavsøka, tú minnist? - Nei, allar hava verið góðar og hugnaligar. ##med2## Kundi okkurt verið øðrvísi við ólavsøkuni? - Eg haldi
Hesum havi eg ofta flent eftir, sigur hon brosandi. Kundi okkurt verið øðrvísi við ólavsøkuni? - Nei, nú tað aftur verður gingið oman og niðan eftir Áarvegnum og ikki alt er niðri á Skálatrøð, haldi eg
gjørdist føroyameistari, og NSÍ vann steypakappingina. Kundi okkurt verið øðrvísi við ólavsøkuni? - Nei, hon skal verða akkurát, sum hon plagar, heldur Janus Knudsen fyri.
eg spurt “á hvørjum palli?”. Tí hann var ikki til. Og um hann so var, so hevði eg allarhelst svarað nei. Tí at vaksa upp sum queer í hesum landinum oyðilegði meg. Næstan. Og tað oyðilegði sjálvandi alla
høvdu annars eina super ólavsøku við fult av lummapengum. Kundi okkurt verið øðrvísi við ólavsøkuni? - Nei, eg haldi at tey, sum fyriskipa, gera sítt allarbesta. Tey gera eitt megnar arbeiði, og eg haldi, tað
– Eg fór til mín kommunulækna, hóast eg visti, at hon var konservativ og fór at siga nei. Men eg fekk aldrin eitt nei, tí eg kundi ikki fáa eina tíð innanfyri tíðarrammuna at tosa um fosturtøku, eftir at [...] at hugsa seg ordiligt um, tí har skal man ikki gjøgnum alla hasa processina og risikera at fáa eitt nei. Har veit man áðrenn, at um man velur at fáa fosturtøku, so er møguleikin har innan tíðarfreistina
gingið við tankanum um at fara út at ferðast við kórinum. Hon ætlaði ikki bara at ferðast í Føroyum, nei, longri enn tað. Hon segði: hvat við Finnlandi, hvat við Álandi, hvussu við Íslandi ella Danmark. Tankarnir
Ikki treytað av fortíð, núverandi støðu ella útlitum. Nei, hon møtti øllum við tí kærleika og teirri virðing, sum bara kennist sonn, tá hon er sonn. Nei, ikki altíð var tað lætt – men Sólborg hevði tann [...] nítiáraaldur setir viðurskiftini í annað ljós. Tað hendi altíð okkurt, tá Sólborg var til staðar. Nei, vit hoyggjaðu ikki bara. Alt skuldi sláast í senn. Ella soleiðis kendist tað. Tað skuldi gangast aftur [...] frøddust, tá Sólborg slapp sær av stað aftur, suðuraftur á Argir. Hon gjørdi ikki heldur bara reint, nei, alt skápið skuldi endavendast og matargoymslan hjá ommu, har ongantíð nakað mátti mangla, fekk sítt
