ð í Keypmannahavn, sum sá stórt í Nólsoyar-Páll. – Í 1880 – góð 70 ár eftir at Nólsoyar-Páll var deyður og gloymdur av teimum flestu – nevndi V.U. Hammershaimb hann í eini talu í føroyingafelagnum. Hann

nærkaðust, sást, at hetta var ein kópur, helst ein deyður nósi. Tá ið vit vóru komin heilt oman til hansara, byrjaði hann so smátt at remba sær. So, deyður var hann ikki. Hann hugdi róligur upp, klóraði sær

ikki meiri enn trý ára gamal. Pápin, Jørgen Hammershaimb, ið var seinasti løgmaður í Føroyum, var deyður fyri tveimum árum síðan, og nú skuldi løgmansgarðurin býttast sundur. Tað fyrsta, ið V. U. Hammershaimb

handilin hjá Jákup Magnussen og tosaði við vinmannin Niels Paula Hansen, tá Niels Pauli knappliga dettur deyður niður. Karl dámdi ikki at tosa um hetta seinni. Í 1942, tá Nýggjaberg fórst, skuldi Karl sjálvur

saman á flakavirkinum í nøkur ár. Abbi Tummas Jákup var uppafturgiftur Samulinu, abbin var longu deyður tá vit vóru smádreingir. Hjá Samulinu høvdu vit okkara føstu gongd, tá vit gjørdust eitt sindur størri [...] Slíkir vinir eru gull verdir. Tí var tað við stórari sorg eg frætti, at vinurin Tummas Jákup var deyður. Eg visti at hann var sjúkur. Umleið eina viku áðrenn hann andaðist fekk hann ein tilburð á arbe [...] helst ikki nakran annan heldur. So tað vóru sera tung boð og ein hvøkkur at fáa, at hann brádliga var deyður. Eg hugsið um orðini hjá Harranum úr Fjallaprædikuni, Matt. 5. 9: "Sæl eru tey friðsomu, tí tey skulu

eingin veit hvør vinnur orrustuna, tí hon steðgar ongantíð. Polemikkurin, sum onkur kanska trúði var deyður, hevur fingið ein nýggjan miðil. Hetta má sigast at vera ein positiv gongd, at fólk taka orðið (hóast

garðinum aftanfyri Ragnhildgade 48. Hann var raktur av fleiri skotum og bleiv stutt eftir staðfestur deyður í sjúkrabilinum, skrivar DR, ið hevur fingið upplýsingarnar til vega frá løgregluni. Fleiri skottilburðir

lyfti føroyska leiklist av amatørstigi upp á yrkisleiklistaligt støði – hann bygdi tjóð. Eyðun er deyður, men minnið um hann fer at liva, so leingi klettarnir standa. Árni Dahl

hevði íslendska konu og einkjan flutti aftur til Íslands við børnunum nakað aftaná at maðurin var deyður. ? Tey høvdu hildið fast við eftirnavnið Hjelm og nú var ætlanin at skipa fyri Hjelm-ættarstevnu

sum lá deyður aftanfyri parsiennurnar og við slími um varrar. Hann var dottin út av keiini og druknaður. Deyðin hevði vitjað í bygdini dagin fyri. Hjalmar í Langagarði, abbi Jens Paula, var deyður og hann [...] míni. Eg kagaði inn. Hann lá har so bleikur og klárt slím kom úr munninum. Eg visti, at hann var deyður. Og uttanfyri var gangur. Eg sá eina tyrlu fyri fyrstu ferð, tað var førilúsin hjá Vædderen, sum