ljós og vitan sum niður í myrkur og vankunnu. Okkara orðaskifti, sum einaferð hevði kontinentalar veingir, er av somu grund í stóran mun máttstolið og kryplað, atomiserað og personaliserað. Og vitanin um

regndropar sum fella frá himli. Vit menniskju duga ikki at flúgva, menninir á hesi mynd hava ongar veingir, vit duga heldur ikki at ganga á vatninum ella luftini, men andarnir hjá teimum deyðu ferðast frælsir

áðrenn vit vita av, er alt yvirstaðið. Eina løtu sum hesa kundu vit ynskt okkum, at tíðin legði sínar veingir, sum Pól F yrkir, men tað ger hon bara ikki. Vit royna at trýsta á pausu. Vit royna at drepa tíðina

niður á dekkið hjá teimum. Teir sóu út sum ein stór sild. Tað var bert tann munur, at teir høvdu veingir. Í dag frættist, at ein dampari úr sama reiðarí sum "Willem Barendsz", skuldi møta okkum og taka

eitt einfalt og trygt lív vil vera eyðna fyri summi, meðan onnur hava størri tørv á at “royna sínar veingir”. Frælsi kann eisini kennast sum ein mótsetningur til eyðnu. Frælsi inniber valmøguleikar, men hevur

vakurleikadyrkanin eitt slag av vindstilli, ið forðar listini at falda út sínar sterku og trefsaðu veingir. Føroyar er eitt lítið samfelag, og kenslur, sum hava við skuld og skomm at gera, upplivast her við

tjaldrið ikki at vera nalvaskoðandi og heimføðislig, men heldur at verja smáfuglin í samfelagnum, hvørs veingir eru lættari at skerja, enn hjá teimum stóru fuglunum. Lat okkum øll tí minnast til tað næstu ferð

gráa kappanum í kuffeertinum og Lone tekur teg við sær í sínum hvíta búna til himmals. Hon hevur veingir. Hon leiðir teg at tí snjóhvíta herliðnum ( 7. kapittul) sum stendur og lovprísar lambinum. Lonesa

eisini metir, at flestu sambandsfólk gera. Hann minnir eisini á, at í flestu flokkum finnast ymiskir veingir. Seinastu tíðina hevur viðhvørt verið róð framundir, at búskaparliga kunnu líkleikar hómast millum

í aldingarði­num hjá Oluffu framman fyri altarinum í hesi hugnaligu kirkju.. Oluffa hevði fingið veingir og fleyg ímillum hesar báðar urtagarðar, sum var Guds verk. Øll, sum inni vóru, vóru vitni til hesa