in í Norðoyatunlinum farin at leka. Dagligu lekarnir eru umleið 600 rúmmetrar í Vágatunlinum og 1.500 rúmmetrar í Norðoyatunlinum, skrivar felagið. Um framtíðina í tunlinum sigur tunnilsfelagið: – Ljósini

bilførari tikin fyri at koyra við viðfestisvogni. Tilsamans fór vektin á bili og viðfestisvogni upp um 3.500 kilo, og tað hevði hann ikki koyrikort til, so tað fekk hann bót fyri. Í gjárkvøldið varnaðust fólk

danir vanliga selja fyri. Tað vísti seg tó, at undirtøkan var væl betri enn so. Ikki færri enn 44.500 kr. vóru innkomnar, tá talt varð saman, og sum vera man, so er felagsskapurin sera væl nøgdur um u

tunnum og so mugu tey sjálvi baksast við at fáa oljuna í tangan. Næsta ár ætlar Landsstýrið at seta 500.000 krónur av fyri at sleppa undan hesum trupulleika. Tað, sum liggur í kortunum er, at nú skal Vaktar-

Christiansborg skipaði fyri síðsta týsdag kom fram, at føroysk flogvinna, sum nú stuðlar upp undir nærum 500 arbeiðspláss í Føroyum, kann mennast uppaftur meiri, um vit skapa røttu karmarnar og leggja okkum eftir

til, at vit ikki skipa fyri tiltøkum, har fleiri enn 500 fólk eru savnað. Les meiri um tað her: Vit skulu ikki skipa fyri tiltøkum fyri meiri enn 500 fólkum Men er talan um eldri fólk, sum eru serliga viðbrekin

stuðulin, er onki at gera, sigur Esbern í Eyðansstovu. 500 svín Hann sigur, at ætlanin hjá teimum var at gera ein garð í Mykinesi, har teir kundu dripið 500 svín svín um árið, ella gott tað. Hann sigur, at tá

olju, og tað hevði sjálvsagt gjørt okkum meiri umhvørvisvinarlig. Oljusparingin hevði verið umleið 7.500 tons árliga. Harvið hevði oljunýtslan til elframleiðslu á landi minkað við umleið 20 prosentum. Goyma

fiska botnfisk í íslendskum sjógvi. Í 2017 fiskaðu íslendsk skip 196.300 tons av svartkjafti og 25.500 tons av norðhavssild í føroyskum sjógvi, meðan føroyingar fiskaðu 5.600 tons av botnfiski í íslendskum

Sandavági. Vit hava fingið góðkent framleiðslu soleiðis, at vit kunn keypa 2.000 góðkendar lambsbøgir og 1.500 tjógv, sum vit kunnu servera á okkara matstovum. Tí er tað so møtimikið, at vit alla tíðina skulu merkja