gekk nógv upp í tað, sum hendi á Sandi, serliga í Støðni. Minnist, tá vit búðu niðri og telefonprátið fall á tíðindi av Sandi: altíð vóru útróðurin og líkindini fyrst á skránni. Gullbrand og mamma fingu nógv
hennara áhaldandi luttøka og stuðul innan heimamissiónina, KFUM og K her í Klaksvík, har hjúnanna áhugi fall saman í eina virkandi eind, ið man hava havt stóra signing við sær. Sostatt er tað ikki bert skúlin
Var eg til gongu, ella koyrdi fram við heiminum hjá tykkum báðum, og Einar sat við vindeygað, so fall altíð ein heilsan okkara millum. Triðja jóladag ringdi eg oman til Einar og tosaðu vit um arbeiðið
at ganga og tók studentsprógv har í 1982. Sum tann hugsanarsami og vitandi ungi maðurin, Dalli var, fall honum í lut at halda pisurøðuna tað árið og tað gjørdi hann meistaraliga. Dalli hevði longu frá heilt
fjallmenn í Fýrmarkahaganum, gingu vit í hvør sínari ódn, lið um lið, uppi við Stígarnar. Ongantíð fall eitt øvugut orð okkara millum, ígjøgnum hesi allar hesar mongu fjalldagar. Tað er gott at eiga góðar
hevði tá bygt hús síni saman við húsini hjá foreldrum sínum. Vit seks sótu síðani og prátaðu. Altíð fall prátið inn á slekt, sum pápi var ógvuliga innaliga í. Pápi Freydis var úr Svínáum og pápi mín var
var bert 9 ára gomul, ja fyri alla familjuna vað hetta ein dyggur smeitur. Men Berith so líkt, so fall hon ikki í fátt. Hon bretti upp um armar og átók sær einsamøll allar skyldur við uppaling og húsum
fyri brósti, men aftur fyri kundi tú verða vísur í, at tú visti, hvar tú hevði hann, har var einki fals, einki, ið varð krógvað undir borðinum. Soleiðis var Anker, og eg komi í hesum sambandi at hugsa um
farin, men saknurin er ómetaliga stórur og tómrúmið stórt. Lívið varð ikki altíð viðrák hjá tær. Tú fall ongantíð í fátt, men stríddist víðari og tú vilt, at soleiðis skulu ogur eisini gera nú. Tú sigur
Men hon misti ongantíð tað, Ið vit kendu hana fyri, viljan og áræði. Hon stríddist av øllum alvi, fall ongantíð í fátt. Kærleikan, Ið hon hevði oyst av til onnur, fekk hon aftur fleirfaldað frá teimum
