Til síðsta farvæl og hvíl í friði her, títt sakn er stórt ímillum tíni her; Gud troysti tann títt hjarta hevði kær, Hann eina veit hvat okkum gagnligt er. Elin
har sólin bjørt man skína. Hvørt suð, hvørt sveiggj, hvørt andatak man grát so sáran linna. Djúpt í hjarta veit eg, at tú sælan frið skal finna. Grát ei lítla vina mín, tí myrkrið brátt man rýma, og tá skalt
meg aftur og bleiv frískur. Tað vil eg takka tær fyri, tí eg veit, at tú meinti tað av øllum tínum hjarta. Eisini vil eg takka Gudi fyri, at eg slapp at hava teg í 28 ár, hóast eg so fegin vildi havt teg
bara Hann, sum nú hevur styrkt sær miðvøllin. --- Rói! Ein partur av tær fer altíð at liva í mínum hjarta og sinni. Tíni gullkorn, tá ið vit prátaðu um Guð, frælsi, Marx og Freud, fullu ikki á karga grund
bøtt um við pierinum, sum bleiv bygdur saman við Sandavágsmonnum. Hetta var eitt av hansara hjartamálum. Somuleiðis var hann primus motor í at seta flakavirkið í Miðvági á stovn eisini saman [...] Friður verið við minninum um verfaðirin og fari eg altíð at minnast hendan álvarsama mannin við tí hjartaliga látrinum. Hann segði tingini bart út, tó við einum skálkabrosi. Saman við konuni var Gotfred
gjørdi eitt heilt fantastiskt arbeiði fyri at menna samstarvið millum Føroyar og Russland og hvørs hjarta veruliga brendi fyri at gera russiskum sjófólki lívið lættari og gott, meðan teir vóru í Føroyum [...] týdningi. Hann var ein kempari, ein eldsál, sum fór ígjøgnum heilt fyri sínar vinir. Hann hevði eitt hjarta av gulli og vildi altíð gera tað besta fyri øll, sum hann umgekst. Árni vildi Føroyum tað besta.
skemtingarsamur og dugdi væl at taka til. Hann tosaði mangan um síni kæru heima, og børnini stóðu hansara hjarta serliga nær. Hann hevði stóran áhuga í øllum, sum rørist í náttúrini. Dámdi væl at takast við seyð
føra gravimaskinu, byggikrana, hanga á kuplunum á Sornfelli og mangt annað. Tað lá babba tætt at hjarta at hjálpa, so tá hann ein dagin kom til mín og segði, at hann hevði funnið mær lærupláss á Snikk
aftur til Østfold Sykehus á Kalnes at fáa so breiðar skurðroyndir sum gjørligt. Hann hevdi stórt hjarta fyri Føroyum og vit høvdu varhugan av, at hann hugsaði um at venda nøsina heim aftur við familjuni
kundi ikki verða øðrvísi. Og tey vælsignaðu minnir, men sum í dag grípa hjarta við einari slíkari megi, at tað kennist sum um hjarta verður kroyst, ja, sum hvør blóðdropi verður drivin úr tí, og tað ikki [...] tú lýsti upp, so sorgarmyrkri ikki hevði valdið meir. Tú grøddi sorgarsárini, ið eg hevði í mínum hjarta. Frá tí tú var lítil, hevði tú eina slíka umsorgan fyri øllum, fyri tínum foreldrum, ommum og abbum
