feløgini telva – sum sjálvsagt er – til sín egna fyrimun. Tað hevur mangan elvt til høvuðbrýggja og klandur, sum aftur hevur gjørt at lykladystir verða spældir í senn. Hetta verður nú fortíð, tí Kappingarnevndin
skattapengum til endamálið, og serstakliga tá vit síggja úrslitið, sum er eitt ræðandi stríð og klandur bæði her heima og millum Føroyar og Danmark. Hví kann andstøðan ikki fáa somu møguleikar sum samgongan
seg niður og blíva einigur um eina raðfesting, sum øll kunna ganga við til. Um tað verður ov nógv klandur so er úslitið óiva at onki spyrst burturúr. Og fyri alt í verðini so má framgangsmátin verða, at
Hoydølum. John Johannesen sigur, at orsøkin til, at vit ikki fáa nýggjan skúla sum hinir, er stríð og klandur um geografiska plasering. Mær vitandi er tað bara javnaðarflokkurin, sum er ímóti at geva okkum somu
við lív og sál sum eitt nú, tá ið sumbingar kvøða. Tað, sum mest av øllum hevur voldað split og klandur millum fólk, eru tær ósonnu frágreiðingarnar, sum ávísir politikkarar og teirra eltibløðrur áhaldandi
fólk á ting, Kristian Magnussen, Óla Jacobsen og Ingeborg Vinther. Men skjótt hoknaðu tey, og klandur og stríð eyðkendi arbeiðslagið, og endin varð, at Kristian og Karl Robert Johansen, sum var tingmaður
støðu, sum ger tað trupult hjá andstøðuni at vinna leiðsluna. Tað er bara hent, tá stríð og klandur hevur merkt Javnaðarflokkin, sum koyrdi í tveimum. Í Vági hevur Javnaðarflokkurin havt
einki hent á sjálvstýrisleið, og er tað stívrenda støða Tjóðveldisfloksins, ið hevur gjørt hetta. Klandur og konfrontatión førir ongan veg. Tað førir heldur ongan veg at ganga og rópa upp um avtalubrot og
landsstýri, um tað vil tað ella ei, eina áyrgd av, at umboða Føroyar á ein hátt, ið ikki útflytir klandur ella sparkar aftureftir eftir undanfarnum samgongum. Um man vil, at Føroyar skulu verða sæddar sum
roknaður til tann útvalda skara, ið stendur floksformanninum næst ella! Hvat merkir hetta? Valdstríð, klandur ella at allar stríðsøksir eru jarðaðar? Sambandið millum Høgna og Tobba hevur í hvussu er úteftir
