verður gjørt í samstarvi við Náttarravnarnar, og at endamálið er at fyribyrgja ófrið hjá grannunum. Lesarin kann fáa ta fatan, at Nátarravnarnir onkursvegna hava verið við í málsviðgerðini, sum er endað við

metanir, vónir og vánir eru hjá ymsu leikarunum og venjarunum, men vón okkara er í øllum førum, at lesarin við hesum fær eitt betri innlit í, hvussu stendur til hjá einstøku liðunum. Við hesum vilja vit bjóða

lættlisin, men hon hevði ein greiðan bygnað, sum lesarin kundi fylgja, hóast hann kundi tykjast fløkjasligur. Her er bygnaðurin ógreiður, og viðhvørt fær lesarin varhugan av, at høvundurin "has trown everything [...] ganga aftur í "Dalinum fagra". Høvuðspersónur er Páll - navnið er eisini lænt frá Karsteni - og lesarin fylgir honum í umleið eitt ár. Pápin er maskinpassari og allahandamaður á bróstjúkrahúsinum, og tað [...] einasta, deyðasjúka son. Handan tey lítillátnu og gerandisligu orðini varnast ein ómetalig pína, og lesarin fangar eitt vet av sorgarleikinum. Brotið er óvanligt, tí tað í fittan mun er samrøða, og tí tað

vera tann, hon veruliga er. Eisini hóast hon skilir seg úr mongdini. Skulu kenna seg aftur Fyri at lesarin hjá Kvinnu skal kenna seg aftur, tá blaðið verður lisið, skal blaðið eitt nú innihalda persónligar [...] tann einasta, ið kennir til onkran ávísan trupulleika. Við at brúka tær persónligu søgurnar sær lesarin, at hon ikki er tann einasta, ið stríðist við trupulleikar av ymsum slag. Eg haldi, at hesar søgurnar [...] útgávum, tí sambært nýggja blaðstjóranum er eitt av endamálinum við blaðnum at geva íblástur. - Lesarin skal síggja og gerast varug við ting, sum geva íblástur, vekja áhuga ella fáa hana at undrast, sigur

ikki vil svara beinleiðis, tá hann verður spurdur, um lesarin skal lesa bókina sum eina ævisøgu um rithøvundan. - Eg kann ikki siga, hvussu lesarin skal lesa bókina, men søgan er um tvey ung fólk, sum eru [...] mína tilveru fullkomiliga. Eg eri hinvegin ikki tann einasti persónurin í Føroyum, sum hevur brek. Lesarin kann sostatt royna at seta seg sjálvan í støðuna, tí eingin dugir at siga, hvussu dagurin í morgin

nakrantíð kunna siga nøkrum frá tí ræðuliga, sum hendi tá fyri fleiri árum síðani?« Afturlítandi fær lesarin so søguna. Pápin siglir úti og í næstan fimm ár hevur Høgni saman við mammuni búð í Århus, har hon [...] Lýsingarnar av tí kroysta Høgna eru frálíkar, hvussu hann ikki veit sær nakra leið úr trupulleikunum, og lesarin følir við honum, tá ið tilveran gerst hóttandi og oyðimarkarkend. Høvundurin veit greidliga, at eins [...] verða nevnd, men fáa stak sjáldan nakra dýpd. Tað sama ger seg galdandi í »Hvør vil eiga myrkrið«. Lesarin fær til dømis ongantíð at vita, hvørjum flokki Høgni gongur í, hvørki tá ið hann akkurát er afturkomin

hví skal Eysturoyggin bløða grundað á hetta? Lesarin dugir einsvæl og eg at rokna út, at hesar 16,2 mio. koma sjálvandi eisini at kosta í rakstri! Lesarin undrast kanska á hví, ið eg havi tikið pennin

tí virðis politikki, ið C, E og F hava lagt fyri dagin. Tann greinin kann enn lesast her http://lesarin.fo/duldar+dagsskrair+og+raeduskitar.html , og er enn líka viðkomandi! Síðstu 4 árini hava vit sæð

‘yvirtaka’ verður vrakað kann vera tann, at ‘yvirtaka’ líkist tí danska ‘overtage’ (týskt: übernehmen). Lesarin undrast kanska, men so einføld er “føroysk málrøkt”. Nógv onnur dømir kunnu nevnast. Tað er ikki

Schwarzwald tekur við. Tekstirnir umboða eina snaring í Hanusar søgukynstri, soleiðis at skilja, at lesarin í teim­um verður leiddur út ígjøgnum veruleikans dyr – og inn í dreym, søgn, ævintýr og fram­tíð