kristnari fjøld, tí alt skal verða so diskret. Men eg kann bara siga, at eg lati mínar pengar til Gud, sigur hann. Alt í einum byrjar hann at synga eina sang, og alt loypir á føtur. Fólk taka undir við [...] tíðina okkurt. Tað er fullkomiliga øðrvísi enn ein gudstænasta, men málið er tað sama. Tað snýr seg um Gud, um at umvenda fólk og styrkja tey í trúnni. Og so bilar tað einki, um tað rulla nøkur oyru niður í

vakt av Guds orði, og at hon kom at kenna Harran sum sín persónliga frelsara sum blaðung genta. Frá ungum av, ynskti Malla, at hon kundi vera nakað fyri tey, sum komu til Svínoyar at boða Guds orð. Minnist

liggur mær á hjartað, er, hvussu fólk hava tað við Gud. Nógvir duga nógv betri enn eg at prædikka, men tað eru ikki míni orð, sum eg beri - tað er Guds orð. Dorus heldur, at fólk duga ov illa at fyrigeva

Bíblian, at uttan mun til, hvat hendir mær, eri eg í Guds hondum, í hansara varðveitslu.” Soleiðis var Óla Jákup, at hann trygt legði seg og sítt í Guds hendur og í hansara varðveitslu, og so ráddi bara um

amboðini og 2) má avmarka sítt virksemi, soleiðis at loftið ikki dettur niður. Nú er høllin so stongd - gud havi lov at tað bleiv gjørt, áðrenn onkur small um, skrivar lærarin. - Nú gloymdi eg at nevna nakað

skrivaðu Christiani IV danakongi klagubræv, tí at skotar og onglendingar ”bortrøver den fattige næring og Guds gave, sum vit fattige folk ellers med vores små både kundi opfiske.” Bert trý ár seinni, í 1618, fáa

mátti taka ábyrgd av familjuni, og tað gjørdi hann í størsta álvarsemi. Otto tók eisini sína trúgv á Gud í álvara og vísti við sínum lívi tað, sum svaraði til hansara trúgv. Eg fari at minnast Otto sum vin

føroyskaði 3. Sum hjørtur hyggur tráandi – lag og satsur: Ólavur Jøkladal - orð: Victor Danielsen, 4. Tað, Gud mín vil, tað komi á – gl. føroyskt sálmalag, kórsatsur: Karl Clausen – orð: Albrecht av Brandenburg/G

føroyingar ikki eftir góðum ráðum. Og føroyingar lurtaðu heldur ikki eftir ráðunum frá 35.forsetanum í Guds sameindu statum. Í 1961 segði John F. Kennedy orðini, sum áttu at týtt meira enn Faðir vár í Føroyum

hava roknað hana út í arbeiðsmannalønum, sum tað ofta hevur verið gjørt í samband við onnur mál. Gud viti, hvussu arbeiðsfólk í Føroyum kenna seg. Tað er skiljandi, at stýrið ynskir eina avtalu við stjóran