tænastu Tað hevur altíð týdning at fara væl um peningin hjá borgaranum. Politikarin eigur altíð at ansa eftir, at peningurin hjá borgaranum verður brúktur á ein skynsaman hátt. Almenna umsitingin merkist
sagt. Nei tvætl, hetta er sjálvandi ikki rætt! Men tað kundi verið syrgiliga avleiðingin, um vit ikki ansa nóg væl eftir okkara býi. Ófullfíggjað, sum tað hevur ligið í eitt mannaminni, er Vaglið bæði okkara
til dømis kunnu eta saman, og halda føðingardagar og annað. Er onkur teirra burturstaddur, ja, so ansa hini eftir húsinum. Allir hesir byggihættir, saman við Sambýlum, kunnu nøkta tørvin hjá teimum, sum
vera so lágt sum gjørligt, so at billyktirnar raka tey. Tey eiga at vera sjónlig frá øllum síðum. Ansa eftir, at taskur, turriklæði og líkandi ikki koma fyri endurskinini. Um tað er nógvur tekstur á e [...] best at hava eitt endurskin hangandi á hvørjari síðu. Tú kanst til dømis festa tey í jakkalumman, men ansa eftir, at tey ikki festa seg í jakkan og tí ikki síggjast. Endurskin á buksunum eru ein góð loysn
vegin sum gongu og súkklubreyt. Vaksin ferðast mest til aðru síðuna av vegnum og gera sítt besta at ansa eftir ferðsluni, men børn ganga og spæla ofta mitt á vegnum. Serliga nú, kvøldini gerast long, kann
økt til tveir. - Langtíðarmálið er at koma undir 10.00, um alt gongur sum tað skal. Ein skal serliga ansa eftir skaðum í sprinti, tí tað kostar nógva tíð at venja uppaftur. OL-kravið er 10.18 á 100m, og tað
ur, var forstjóri í kjarnorkuroyndarstøðini Cern í Sveis frá 1999 til 2003. Italska tíðindastovan Ansa skrivar, at fleiri fara væntandi at taka sama stig sum Maiani.
landsmyndugleikarnir hava gjørt nakað sum helst fyri at stinga kósina út í kortið. Nú skulu vit ansa okkum ikki at koma við tí magiska talinum av kommunum, sum vit eiga at hava. Men at tær skulu kunna
Teir komu so til Kamaro og tóku teir upp á sleip. - Tað gekk ógvuliga seint, og vit máttu alla tíðina ansa eftir, at sleipitrossin ikki slitnaði, sigur Bárður Lydersen. Gott at síggja Harstad Sleipitrossin
stóran týdning fyri børnini, at mamma og pápi teirra kunnu kenna seg heilt trygg við at lata onnur ansa teimum - eisini um kvøldarnar, næturnar ella í vikuskiftum. Meiningin er sjálvandi ikki, at børnini
