Týsmorgunin kom Dennis inn til mín og andlit hansara segði mær, at nú var okkurt, ið ikki var gott. – Nú er pápi farin. Lítið vardi tað meg, góði Jóhannus, at næstseinasta sunnumorgun skuldi vera sein

Tað er nú einaferð lívsins gongd, at tá tú sjálv røkkur at miðjum aldri, fara tey fólkini, sum tú altíð hevur kent, so smátt at falla frá - tað er eins og grundstuðlarnir ridla undir tær, hvørja ferð

Tað er ógvuliga tungt at sita her og skriva minningarorð um sín besta vin. Skjótt eru fýra mánaðir gingnir, síðan tú fór herfrá, tó er tað líka svárt enn. Tað er, sum tað var í gjár, at eg fekk tey óg

Sov nú barn, tú vaknar brátt, har ið lívsins blómur anga, var enn tung tær síðsta nátt, millum rósur skalt tú ganga. Jesupápi leiðir teg, gakk tú trygt um deyðans veg. Tú hevur livað eitt hart og strí

Tey komu sera óvart á okkum, deyðsboðini um, at Karl Anton var farin. Hóast hann stríddist við heilsuna, so góvu vit okkum ikki far um hetta, tí Karl Anton var so spill livandi og útynti sítt verk við

f. Mortensen. Kathrina var av Argjum og vaks upp har. Fyrst í februar andaðist Kathrina á Sambýlinum Skerinum í Skopun, hon varð 94 ára gomul. Kathrina og Ásmund, sum var úr Skopun, giftust í 1948, te

Vit gleddust yvir, at tú kom til Danmarkar, so at tú kundi fáa viðgerð og síðan koma til okkum í Herborg at koma fyri teg aftur, sum tú sjálv segði, sita í garðinum og bíða til klokkan bleiv 15.00, tí

Tungt var at vakna við boðunum um at tú, góði Kristian Gunnleiv, ikki vart millum okkum meira. Torført er at skilja, at seinastu ferð, ið vit skuldu møtast, var dagin fyri, Harrin so brádliga tók teg

Nú eg siti frammanfyri skerminum, við deyðsboðunum enn sjongrandi í oyrunum, eru tankarnir so fløktir. Eg veit ikki rættuliga, hvussu eg skal byrja, tí tú og deyðin hoyrdu líkasum ikki saman og eg vil

Dagurin tann 22. mars verður ongantíð gloymdur, tá tú so brádliga varð tikin frá okkum. Tað vardi meg ikki, Leon Gunnar góði, at eg skuldi sita og skriva minningarorð um teg, tað var tað allarsíðsta,