Orð eru fátøk, tá nøkur orð skulu skrivast um Finnbjørn Hansen, sum andaðist so brádliga einans 54 ára gamal. Eg havi alt mítt lív kent Finnbjørn og var hann húsfólk heima hjá okkum allan mín barndóm.
Tá eg setti meg niður at skriva nøkur minningarorð um mín góða vin Brynjolv Nicolajsen, so fara tankar mínir at sveima, og eg spyrji meg sjálvan, hvar tíðin er farin. Brynjolv var sonur Gunnhild og
So fór mín góði vinur Olvheðin í Harrans hendur. Nú fekk hann frið frá síni sjúku, sum tyngdi hann í nógv ár. Olvheðin var heilt ungur, tá hann gav sítt lív til Jesus. Eg og Olvheðin arbeiddu 4 ár
Elskaða mamma, ringt er at skilja at tú ikki ert ímillum okkum meira. Tað hevði eg ikki væntað leygarmorgun, tá Eli ringdi og segði, at tú ikki hevði tað so gott, og at tú skuldi á hospitalið. Eg hevð
Nú Juli mánaði er komin og summari av álvara tekur við, leita tankar okkara aftur til summarið 2011. Á sama hátt sum nú, gleddu vit okkum um hesa deiligu tíð sum stóð fyri framman. Fyrireikingarnar
Kristian hjá Kalle, sum vit kallaðu hann, er ikki millum okkum longur. Tað kom sum ein skelkur, sjálvt um eg visti, at hann var álvarsliga sjúkur. Vit vuksu upp saman sum grannar. Kristian, tann lívs
Osvald var føddur í Sumba í 1923, har hann eisini vaks upp. Sum heilt ungur fór hann til Tvøroyrar at ganga í prelimenerskúla og kom til frelsandi trúgv á Harran Jesus har í 1940, 17 ára gamal. Tað um
Vit høvdu ynskt at vit ikki vóru í tí støðu, at tað var neyðugt at skriva minningarorð um teg góði Sigmund. Vit høvdu sjálvandi ynskt at tú vart her hjá okkum í mong ár afturat, men tá støðan er sum hon
Tað var við stórari sorg, at vit frættu tíðindini um, at Jógvan S. Simonsen ikki var millum okkum longur. Henda dagin kom tann stóra kvirran, tá tann virksama sálin fór yvir um fjallatromina og inn í
Tað var við stórari sorg, at vit frættu tíðindini um, at Jógvan S. Simonsen ikki var millum okkum longur. Henda dagin kom tann stóra kvirran, tá tann virksama sálin fór yvir um fjallatromina og inn í
