drúgvar royndir umframt nevndarlimum, sum eru: Klæmint Weihe, nevndarformaður (stjóri í SEV), Bergur í Garði, næstformaður (postverksstjóri), Jens Kári Vilhelm (stjóri í Framtaksgrunninum), Dávid Reinert Hansen

áhugavert um lívssøgu hennara: Stutt kann sigast, at svenska aðalsdáman, fødd í 1835, vaks til á einum garði í Julita sókn í Svøríki. Hon hevði áhuga fyri list og ein dreym um at gerast listakvinna. Hetta førdi

íslendskum studentum, og serliga Jens Oliver Lisberg og eg vóru ofta saman við teimum. Vit hittust á Garði, og vit vóru altíð vælfagnaðir gestir hjá teimum, og teir hjá okkum. Teir bjóðaðu okkum í Íslendska

Malenu - tað rætta man vera hjá Siggu, elsta dóttirin, Elsba Malena, var tá langt síðani farin av garði ? og at yngsti sonurin í húsinum, Esmar Fuglø, eisini konfirmeraðist tá. Seinni verður hann varur

smittar avbera illa, er tað skjótt, at sama húski kann verða sett í sóttarhald fleiri ferðir. Tummas í Garði, læknafakligur stjóri á Landssjúkrahúsinum sigu, at hetta er ein mannagongd, sum kann leggja heilar [...] starvsfólk í stórum tali verða sett í sóttarhald í fleiri vikur, uttan at vera sjúk, sigur Tummas í Garði. Tí umhugsa tey at seta mannagongdirnar, tey brúka í Danmark, í gildið her eisini. Tað merkir, at [...] framvegis kunna koma til arbeiðis, treytað av at tey verða kannað áðrenn tey koma til arbeiðis. Tummas í Garði sigur, at á sjúkrahúsunum kunnu tey gera sínar egnu reglur um sóttarhald, sum ikki fylgja almennu

lívd á Sunnbiarmøl vil fjøl mín lenda Lívsins ódn brátt deyðalogn - svá togna bond 10 Nú er kvirt á garði tøgn í stovu inni Tynnist skari, frægir fækka her á fold Reistur varði goymir dýrabæru minni Um bygdarbarn

(Martin Midjord, 88.), Jóan Símun Edmundsson, Cristian í Garði (Jógvan Isaksen, 74.) Gult kort: Sorin Anghel, Jógvan Skeel Nolsøe, Cristian í Garði, Kári Nielsen B36: Tórður Thomsen - Høgni Eysturoy, Klæmint

øllum til fragd. Vandaferð úr Grønlandi Nólsoyingar eru tiltiknir bátasmiðir og sjómenn. Jóhan í Garði segðist hava smíðað 1000 bátar, tá hann á ellisárum legði árarnar inn. Ove Joensen róði alla leiðina

bestu ítróttarfólk. Valt var millum tey gott og væl 2.000 íðkandi í Keflavík, Sandgerði, Njarðvík og Garði – og tey kundu í øllum førum erpa sær av, at tíggjundahvørt av hesum ítróttarfólkunum var íslendskur

teir, sum hildu á bátinum, javnan undir høvd í sjógvi. Teir vildu vísa, at teir vóru menn. Hanus í Garði var tiltikin at troysta sær væl. Einaferð stýrdi hann við jarnróðurarmi vattleysur vestan av Fløskuni [...] útsynningur í ættini. Í lýsingini var ringt æl, so tað varð mestsum steðgað á, meðan ælið var. Tá Jákup í Garði, sum róði við »Lisu«, kom oman, var íslitið. Hann sló nøglina í, og teir flotaðu við tað sama og settust [...] Andrias – Drisbróðir, eg sjálvur, Sofus hjá Heina, Jóhan í Djónastovu, Marius hjá Lisabet, Jóan Petur í Garði. Tað var íslitið eftir ælið, tá teir komu. Vit hoyrdu teir sláa nøglina í og flota við tað sama. So