ikki rættiliga hevði tikið dik á seg, og mammurnar tí ofta vóru heima. Vit góvu okkum sum børn ikki far um, hvat mammurnar hildu um at ganga heima, men fyri okkum var hetta stórt, tí vit vóru fræls og samstundis

gildi, tá ið ávíst verður.” Og tað er nú óheppið at byrjað skeiðið við at bróta stýrisskipanarlógina! Far til løgtingið og bið um pengar ella bið um lógarbroyting Tá landsstýrisfólkið skal tryggja sær, at

frágreiðing, sum er verd at leggja sær í geyma: – Eg sigi við kvinnuna, sum kemur at biðja sær ráð: Far heim og ger mær eitt yvirlit yvir kontoir, pensiónir og fastar ognir, sum tit eiga. So kemur hon aftur

seg? - Tað kann virka ógvusligt, men talan er um størstu byggiverkætlan í Føroyum akrantíð, og tað far at gaga nógv ár, til ein líka stór byggiverkætlan verður framd í Føroyum aftur. So hetta var for spennandi

fylgjunum var, at flestu pensionistar fingu meira í skatti enn áður, uttan at samgongan hevði gjørt sær far um henda veruleika. Tá hetta gjørdist samgonguni greitt, lovaði hon í panikki pensionistunum skattalætta

Petur í Grund. Hann ger vart við, at málið er frammaliga í raðfestingini, meira, enn fólk geva sær far um. - Tað er umráðandi at fáa pensjónsviðurskiftini hjá fólki okkara á pláss, tí hetta er eisini ein

rokkutt lög. Her leggja vit hövdið á blokkin og siga, at hettar verður eitt brak av eini konsert! Men far nú fyrst og lurta eftir bólkinum í anlegginum heima við hús. Lögini ljóða einastandandi væl! Tað er

fara ongantíð at gloyma teg, men fjálga um tey góðu minnini, nú vart tú móð og vildi heim at sova - Far trygg - og Jesuspápi fylgi tær.

troysta tykk­um, sum eftir sita. Starvsfelagar Mánadagin 6. mai fingu vit sorg­ar­boði­ni, at Petra var far­in Petra vaks upp á Viðareiði og fór eft­ir barn­a­skúl­an til Havn­ar í realskúla. Hon er dótt­ir

Amtmanden “Ja”. “Godt” svarede min Far, “saa skal jeg se, hvad jeg kan gøre.” Han gik omkring til de andre, og et Øjeblik efter gik Effersøe, Muller, Finsen og min Far op til Amtmanden. Han bad dem straks [...] hele taget se bedre ud, om der kom en “Opfordring” fra selve Lagtingsmændene. Her­til svarede min Far: “Men saa kan vi ikke gøre noget, thi efter Loven udfordres hertil mindst Halvdelen af Tingets Medlemmer” [...] timer efter bleve Brevene afsendte, og allerede Dagen efter var flere af Lagtinsgmændene mødte. ..... Far nu vel du gamle Aar, alting som du en Ende faar. Thorshavn d. 31. December 1898. Peter A Isaksen 13