at liva – og eg veit, at hetta merkist, serliga hjá barnafamiljum – so hava vit arbeiði til allar hendur og nógv virksemi. Ábendingar eru um, at inflatiónin nú hæsar av, og vónandi fer rentan tí at lækka

Alla tíðina leitandi eftir fonginum, ið er grundarlagið undir okkara tilveru her á landi. Heitar hendur, ið eru hornasteinurin í okkara vælferðarsamfelag, kýta seg hvønn dag, tá ið tær ótroyttiliga taka [...] beinið í Føroyum, og sum nú eru útisetar. Vit vilja hava tykkum heimaftur. Uttan ídnar og dugnaligar hendur var mangan soltið í Føroyum. Vit byggja land við bókligari vitan og øllum teimum, ið eru dugnalig

fólkið hevur talað.   Nýtt landsstýri er skipað, og eg takki fyri, at tað aftur er litið mær upp í hendur at standa á odda fyri landsins stjórn. Stjórnin hevur ábyrgd av at skapa góðar karmar fyri borgarar [...] møguleikum teirra at skapa sær eitt gott lív.   Tað liggur tí á okkum, sum hava fingið litið upp í hendur at stjórna landinum, at tryggja øllum rættin og møguleikan til eitt gott lív. Tað krevur, at vit [...] er ein rættur, men við rættindum fylgir ábyrgd. Orð hava stóra megi, og vit kunnu ikki tváa okkara hendur eftir at hava sent eitt ilt orð í umfar.   Øll vit, sum luttaka í almenna kjakinum, hava ábyrgdina

hava møguleika at skapa sær eina góða og trygga tilveru. Eitt samfelag, har arbeiði er til allar hendur. Eitt samfelag, har komandi ættarlið støðast og vilja seta búgv.   Í árinum 1900 skrivaði Andrass [...] avbjóðingarnar øgiligar, fullu vit ikki í fátt. Altíð var vilji at løna fosturlandinum. Altíð vóru hendur, sum vildu taka tøk, tá ið á stóð. Og altíð var áræði at taka við nýggjum avbjóðingum.   Langt hava

verður í hernað móti harðskapinum á øllum mótum. *** Landsins stjórn hevur fingið vald litið upp í hendur at tæna fólkinum reinhugað og heiðurliga og við ágrýtni at føra tjóðina longri fram á leið. Herfyri [...] varð ikki givið okkum frá hondum, ið sleptu, einans at brúka og njóta. Landið varð latið okkum upp í hendur at byggja víðari. Tíðin krevur, at visjónir verða framdar í verki. Eg eri tí sannførdur um, at Føroya

stóra skrædlið fyrst í nítiárunum. Ongantíð var tað føroyinginum fyri at falla í fátt ella setast hendur í favn. Heldur var tað hugurin at bjóða framtíðini av, ið var drívmegin, og við bjartskygni, dirvi

góð. Tað gongur við rúkandi ferð í føroyska samfelagnum. Men samstundis sum arbeiði er til allar hendur, kann búskaparligi framburðurin kortini lættliga breiðka munandi um gjónna ímillum tey ríkastu og

styrkja røktarfakliga arbeiðið, tí tað eru hesi fólk, sum nátt sum dag, gerandis sum heilagt, leggja hendur, fakligheit og hjarta til ta virðing, vit sum samfelag skylda teimum, sum hava bygt land okkara upp

skjøl frá Mjørkadali, Færøernes Kommando og nøkur skjøl úr uttanríkisráðnum, ið vit ikki hava fingið hendur á higartil, sigur Jóannes Dalsgaard. Hann roknar við, at søgubólkurin kemur við frágreiðing í vár

er tungt at reka matvøruhandlar í kapping við teir stóru, men eg havi ongar ætlanir um at gevast á hendur. Ætlar at byggja Eivind sigur, at hann hevur ætlanir um at byggja upp ein stóran handil á Strondum