frásøgumaður, og Dj Andrusj fer at standa fyri tónleikinum. Tær sum skulu kappast eru: Aleksandra Maricak Anna Sømark Arnina Kjærbo Isabella Joensen Marta Anthoniussen Miriam Við Kvíggjá Sára Olsen Súsanna Nilssen
eitt minningarhald í Katarina-kirkjuni í svenska høvuðsstaðnum. Haðani fór fylgið á kirkjugarðin, har Anna Lindh liggur grivin, og maður hennara, Bo Holmberg, og aðalskrivarin í svenska javnaðarflokkinum,
Petersen 1, Jensia Kjærbæk 1 StÍF: Alina Olaru 8(2), Milica Ergic 3(1), Beinta Joensen 3, Anna Maria Berthelsen 2, Anna B. Danielsen 2, Paula B. Høgnesen 1, Poula D. Olsen 1 Brotskøst: Kyndil 1, StÍF 3 Útvísingar:
savnaði hesa løtuna. Sóknarpresturin talaði og læs nøvnini á teimum sum vóru farin á sjónum. Tað vóru Anna Elisabeth Mørkøre og Marius Samuelsen, sum avdúkaðu minnisvarðan. Hesi vóru tá elstu borgarar í Eiðis
Kitty Menko Jørgensen í Hollandi undir krígnum minnir á mangan hátt um lívið hjá Onnu Frank. Meðan Anna Frank doyði og dagbókin yvirlivdi, so var tað júst øvut hjá tí nú 81ára gomlu Kitty Menko Jørgensen [...] at hennara søga partvís minnir um søguna hjá Onnu Frank. Men tó var ein stórur munur, nevniliga at Anna Frank doyði í týningarleguni, meðan hennara dagbók yvirlivdi. Kitty Jørgensen yvirlivdi kríggið, men
Fríggajakvøldið 8/11-2013 andaðist Anna Sofía Sigurðsson, f. Gåsedal, 87 ára gomul eftir stutta sjúkralegu. Hon var ættað úr Gásadali, hagar mamman við húsum flutti av Víkum á Vágoynni. Lítil og eingin
hvíldarstaður fyri ein lesandi at koma inn. Heimið andaði av friði, nøgdsemi, kærleika og gudsótta. Anna stákandi, leggjandi hendurnar varisliga á bakið á Líggjasi: Babba, flyt teg, tá ið hann var í vegin [...] hann við meg: Sig minst møguligt! Tann, ið leskar onnur, verður leskaður sjálvur (Orð.11, 25). Ja, Anna, Jóannes, Brita og Charlotta við familju! Tit hava við sangi, vitnisburði og gestablídni tykkara leskað
3 børn, Egil, Anniku og Jan, sum ahnn var ógvuliga góður við, og ikki minst síni 4 abbabørn.. Góða Anna, tú hevur verið ígjøgnum nógv við tínari sjúku, má Harrin styrkja teg og tíni, tí saknurin verður
verð er Ingi ikki egnaður at vera deyður. Eg havi bert góð minnir um Inga, og tankarnir fara til tín Anna, sum hevur verið ein fantastiska góð kona og til tykkum øll børn sum abbabørn, øll tykkum, sum Ingi
minnist, at einaferð kom eg til at bróta ein lampuskerm. Tá ið omma hevði hug at harmast, segði tú: »Anna, lampuskermar fær man allastaðni«. Dugdi altíð so væl at siga tað. Mær dámdi so væl, tá tú sat við
