saman - ljós, ljóð, rúm, etablering av stemningi, umframt at ein allatíðina skal hugsa um at halda fast í innihaldsliga samanhanginum. Tað er ræðandi lætt at missa yvirlitið við so nógvum bóltum á lofti

og nostalgiin komu eisini á meg. Síðani eg var umleið 14 ára gomul, hevur Kondittaríið verið eitt fast - og eisini best dámda - tilhaldsstaðið hjá mær í Havnini. Hóast vitjanirnar tey seinastu árini ikki

valið, og tað orðið er vert at skriva sær aftan fyri oyrað, goyma í hjartanum og halda hvør annan fast uppá. Og at enda: Set kross tín týsdagin. Tað hevur tú sjálvur, samfelagið og valevnini uppiborið

Teir mongu norðmenninir í skínandi BMW- Audi- og Mercedes bilum við fartelefon-forleingjara permanent fast í oyranum, einsamallir í bilunum, men tó við djúpari foyru í pannuni, og álvarsliga tosandi í for

einari kvinnu, sum tilvildarliga skuldi verða drottning av Danmark, og at hann allatíðina hevur hildið fast í - eisini - at varðveita sín franska identitet. Hetta hava nógvir danir sera ilt av. Og so tað ? [...] yvirfyri danska kongaríkinum, hvussu reint danskt tú ert før/-ur fyri at tosa. Og tað, at tú heldur fast í tín uppruna, er heldur einki at lasta mannin fyri, tí tað forðar ikki fyri, at tú ikki eisini kanst

fleiri mánaðir um ein málning, men sum oftast hevur hon ikki langa tíð um tað. Hon hevur heldur einki fast myndevni at mála eftir, hon málar tað hon heldur verða áhugavert, og tað kann verða frá natúruni á

og sum ger, at tað trista og keðiliga hvørvur. Tað er stutt sagt heilsubót í sangi, slær Fríðgerð fast. Nøkur greb Sangur hevur altíð havt stóran týdning fyri Fríðgerð, men tað skuldu kortini ganga 15

staðfestir at tað hevur verið trupult at fáa nøktandi stuðul til raksturin av feløgunum, men heldur tó fast um at hann helst sær barndómsfelagið standa frælst. Spurningurin um hvar dystir skulu spælast, um

Kemur tú úr einum heimi við ljóðføri? ? Jú, orgul hevur verið fast innbúgv í húsinum nærum alla mína tíð. Pápi mín var tann einasti, sum spældi. Hann spældi eisini harmoniku og munnharpu. Spælir tú nakað

grein, leygarmorgunin, skrivaði, at greinir sum Sjúrður Skaale skrivar, byrja altíð við, at hann slær fast, hvør hansara egna fatan er av málinum, og út frá hesi fatanini kunnu so onnur siga sína hugsan. Hann