tingið ikki avgerð málið - tí siðsemisnevndin skal siga gott fyri tí fyrst. ? Eg síggi ein paralell her til málið um neytini á Kollafirði fyri 20 árum síðani. Tá samtykti løgtingið, at neytini skuldu sleppa

at liva av, tí verður dagsins list bert nakað, sum tey hava næstan sum eitt ítriv, sigur hann. Og her skipar hann til, at tað á álvarsomum framsýningum kunnu sleppa tær mest ótruligu myndirnar ígjøgnum

norðara partinum av heiminum. Fólkini, ið her búgva, eru sera tilvitandi um sítt umhvørvi og sína mentan, og tey eru eisini sera tilvitandi um, at vit øll, sum búgva her norðuri, líkasum hoyra til eitt felags [...] húsunum hjá teimum gomlu var gongt innandura til mentanarhúsið, har verkstaðir og onnur rúm vóru. Her kundu ung læra at fletta kóp, skera hval upp, garva skinn, seyma tjóðbúnar o.m.a. Tey gomlu høvdu til [...] mentanarhúsinum. At enda nevnir Jóannes, at á mentanarhúsinum var høgt torn ? tornið á heimsins enda. Her hildu menn útkikk eftir hvali á vári og heysti, tá ið hvalur ferðast eystur og vestur fram við norðurstrond

hann kennir seg ikki sørt sum avvarðandi, nú viðurskiftini eru so smá. -Hetta hevur rakt øll, sum her búgva sera meint. Sum prestur roynir tú at gera títt besta, hóast eisini tú stundum kennir teg so [...] nakað, sum er hent. Sum prestur hevur Jógvan eisini til uppgávu at tosa við øll tey, sum mist hava. Her er orðið altavgerandi. Tað er sjálvt grundstøðið í arbeiðinum hjá einum presti. -Men har mást tú sum

táverandi løgmaður undir minningarhaldinum á Sjómansheiminum í Havn 1. november í fjør. Vit prenta her tað, løgmaður bar fram tá. Hann segði: -Havið er okkara lívsgrundarlag og tann fongur, sum sjófólk

hvørt fótaspor nærri at tær vil eg eitt »Bethel« her upp byggja mær; ljóðar tá harpa mín: Nærri, mín Guð, til tín, nærri at tær! Og tá mítt tímaglas her rennur út, sálin seg lyftir upp móti tær, Guð, syngjandi [...] kraft er longur á bylgjuhavinum Harrin gongur Í síðstu, myrku náttarvakt. Tá síðsi stormurin tagnar her, og heimsins strond er at hóma, í ljósi glitrar ein onnur verð, ei henda oyðimrøk tóma; og jaspismúrar [...] akker falla! Eg náddi havn - farvæl, tú brúsandi bylgja! Eg trygt meg leggi í Jesu favn hans, sum mær her vildi fylgja. Og kendar røddir meg blíðar kalla, sum akker míni so stilt nú falla við lívsins ljósu

møguleikan at gera ein felags databasa, sum kann brúkast í ættargranskingarhøpi og sum skásetir føroyingar her heima og úti í verðini. Grundgevingin hjá teimum, ið eru fyri eini slíkari skráseting, er, at tað er

fyrra hálvleiki, sum Kyndil vann 15-11 uttan at vera beinleiðis betra liðið. Men tað sást kortini, at her var talan um ein dyst millum føroyameistarar og uppflytarar. Í byrjanini av seinna hálvleiki bar einki

Arabo skrivar grein, har hann byrjar eitt sindur úr erva, men so verður hann garvillur, tosar um, »at her á landi eru øll líka nógv verd uttan mun til húðarlit, trúgv, evnir og politiska áskoðan«, um »sup

Tórsvallar ætlanina hevur verið, hvussu ognarviðurskiftini skulu vera, og hvør skal hava ræðið á vøllinum. Her tykist hugburðurin at vera, at tann, sum fer at gjalda mest skal eisini valda mest, og tað er m.a.