náttverðin var klárur segði tú: uttan Emmu hevði staðið illa til . Tá Heri giftist var eg boðin við í brúdleyp, vit fingu fínan døgurða og fína dessert. Eg hevði eina so fitta talu og sang ein stuttan sang.
var, tí evnini hevði hann sum fáur, bæði til sang, yrking, skriving og spæl. Var veitsla, so sum brúdleyp, fødingardagur o.a. sást tú altíð Sigurd, og var tað altíð við einum stóri smíli og annaðhvørt hevði
luttaka og royndi enn, sum áður, at binda klæðir upp á okkum. Tú gleddist um, at tað skuldi vera brúdleyp í familjuni, eins og at langommubørn vóru á veg, og ommubørn skuldu seta búgv. Tú vónaði at uppliva
áðrenn Jóansøku. Vit vistu at Herluf fór at klára at spæla, eisini tí at vit høvdu spælt til eitt brúdleyp í august sama árið. Umframt hetta fór hann í summarhúsið hjá foreldrunum á venjingarlegu við el
fagnaðardagur, tí henda dag skuldu vit báðir í brúdleyp hjá eini góðari vinkonu. Vit báðir Hans Dávid og eg høvdu gjørt av, at vit skuldu fylgjast í brúdleyp. So seint sum náttina til 12. november ringdi
stórkava tann 10. desember í 1949 hildu foreldur míni brúdleypsgildi, sum stóð í trimum húsum úti í Grógv. Mamma mín hevði góð minnir um hetta brúdleyp. Hon giftist inn í eina familju av vertskapsfólkum
vit hava eftir. Í august vóru vit øll saman í veitslulag, tá sonur tykkara René og Kirstin hildu brúdleyp. Tín partur lá, sum altíð, ikki eftir í allari stákanini, og í dag eitt hálvt ár seinni ert tú,
bert 24 ár á hesi fold. Sum Elsa Funding segði í taluni yvir teg. Gleðirómur hoyrdist í bygdini, tí brúdleyp var. Men so kom sorgin og legði sítt tunga ok yvir bygdina. Hans David var burtur blivin og seinri
Eg og Jógvan tosa ofta um, hvussu deiligt tað er, at tit bæði fingu loyvi til at vera til okkara brúdleyp. Somuleiðis gleðast vit um, at tit fingu loyvi til at uppliva at gerast langomma og langabbi til
keypt hús, sum hann nú fer at seta í stand og leygardagin 27. juli skal hann giftast og hava stórt brúdleyp. – Pengar. Tað er einki problem. Hetta var reint held. Eg fekk kjansin og leyp avstað. Tað var
