hugsa og hugsa. Eg hugsaði: »Hvat nú um omma fer at doyggja?« og »Hvat skulu vit gera uttan ommu« o.s.fr. Eg visti væl, at omma var ikki nøkur ung kona, og tí kundi tað jú altíð henda, men at omma skuldi
rnunum, m.a.. at fanga síl, oman í Barnalonina, túr til Havnar, sum vit plagdu við allari rulluni osfr. Tú manglar alvorligt her! Tað var ein ómetalig góð og rík tíð vit fingu saman, og eg eri Gudi takksom
størvum sum journalistar í útvarpi og sjónvarpi, á Christiansborg, í ráðgevarauppgávum, á skeiðum o.s.fr. Tað er heilt ófatiligt, at tú og títt skarpa vit, at tú og títt skemtingarsama lyndi, at tú og tín
gleddist yvir at siga frá hvussu nógvar rósur nú vóru á komnar, ella at tú hevði skorið rabarburnar o.s.fr. Urtagarðurin gav tær nógvar ríkar løtur, tú plagdi mangan summardag sita á havabeinkinum og líta
inn í, hvussu ársnormar skuldu setast upp og var við til at knæseta ársnormaskipanina á Frælsinum. Osfr. Mikkjal hevði greiðar meiningar um, hvussu undirvísingin á eini læraraútbúgving skuldi skipast. Hann
Anton. Ikki minst ungu bólkarnir, hvat teir so enn eita, SIC, Lama Sea, 48Pages, The Story Ends o.s.fr. Haldi mær til góðar at eg ikki minnist øll nøvnini. Eisini mong onnur fara at sakna henda einara
vit mangan antin har ella hjá okkum og gjørdu skúlating, skrivaðu blekkrokning inn, skrivaðu stíl o.s.fr. Aldrin troyttaðist Jóhanna Frederikka av okkum. Hon var lagalig, men kundi eisini vera avgjørd,
so nógv og skilja nærum alt. Hjartailska, lungnabruni, liðagikt og fyri so vítt eitt brotið bein o.s.fr., eru sjúkur, ið verða góðtiknar uttan nakað, og Gud havi lov, at vit hóast alt eru komin so frægt
Ístaðin fyri, valdi hon at skriva nøvnini niður á øllum hon kendi, allari familju, vinfólki, nábúgvum o.s.fr. og bað hon síðan hvørt kvøld fyri øllum, ið stóðu í bókini. Síður omaná síður við nøvnum, ið tóku
summarhús, og har høvdu vit tað gott. Vit vóru nógvar súklutúrar, vóru á strondini, ótu góðan mat o.s.fr. Tú elskaði at vera niðri í summarhúsinum á Blåbærvej, har tú vart hvørt summar í nærum 40 ár. Tey
