doyði. Hann var dani. Mamman er norsk. Og Ronnie? Ja, hann er føroyingur og kundi ikki hugsað sær at búð aðrastaðni enn her, tá tú spyrt. ? Mamma bleiv jú forlovað uppaftur. Tað er tann typiska søgan um postboðið

tær góðu upplivingarnar fram um tær verru, sigur Friðrika, sum skýrir seg sjálva optimist, ið kundi búð allastaðni. Treytað av, at hon hevur tað, ið hon rópar sítt egna, og at børnini trívast. Og sjálvbodna

tænastustað. Í Mjørkadali er mjørki 270 dagar um árið. Sjálv barakkin, har menn fyri tað nógva hava búð, er ikki meira enn 15 km.frá høvuðsstaðnum. Men til jarntjaldið og múrurin fullu í 1989-1990 varð alt

runnu saman í eina eind, sum føldist tung og nívandi, sum vildi tað slúka ein. HJÁ EINUM sum hevur búð í Havnini í nítiárunum kann tað tykjast merkiligt at lata hugan reika aftur til fimti- og sekstiárini

frið til bara at vera til staðar, har eg nú einaferð eri, sigur Olaf, sum seinastu mongu árini hevur búð og arbeitt sum yrkissjónleikari í Danmark. Lopfjølin Tankarnir hjá Olaf leita meir enn 20 ár aftur

sum er, at London í dag er ein fjølbroyttur heimur við 12 milliónum íbúgvum, har alt Føroyar kundi búð á hesi einu gøtuni. At London er fyri tey ríku, er góður við tey, sum hava, og eitt helviti fyri tey

í Klaksvík, men flutti seinni til Havnar. Síðan síðst í 60- árunum hava hjúnini Bennrosa og Rógvi búð í Hamarsgøtu, og her eru børn teirra vaksin upp. Her hevur hon røkt hús og heim, og hiðani er hon farin

byrtist hugurin hjá mongum óvita at spæla upp á og syngja. Kurt og Karin fingu tríggjar døtur, sum hava búð síni fyrstu ár í Skopun. Tær eita Berit, Janne og Vivi. Kurt var málari og gjørdi arbeiði fyri fólk

hátíðarhald í 1997, vóru hjúnini og vitjaðu aftur har og mintust aftur á gamlar dagar. Brynhild hevur búð í nógv ár í Tønsberg, men í 1998 flutti hon til Sketsmo uttanfyri Lillestrøm, har hon var ein trúfastur

og búsettust í Klaksvík Í 1964 fluttu tey til Havnar og bygdu sær hús á Sólteigi, og har hava tey búð síðani. Meðan børnini vóru smá, var hon, sum flestar konur tá í tíðini, heima. Seinni fór hon at arbeiða [...] tíl hon gjørdist sjúk, fylgdi hon væl við øllum, sum fór fram í samfelagnum, og hóast hon nú hevði búð í Havnini í 44 ár, so hevði hon serligan áhuga fyri Klaksvíkini. Tað er mangur klaksvíkingur, sum hevur