helt røðu frá einum talarastóli í einum fyrilestrarsali:? Mínir harrar, vit eru staddir í svárari neyð. Til alla lukku eri eg so fyri, at eg havi førleika at klára hesa støðu, hóast hetta verður fyrstu [...] taka við korunum sum tey eru, tí barnið kemur nú.? Men kvinnan vildi treyðugt tiga. Hon kærdi sína neyð: ?Nær upprennur tann dagur, at vit fáa nakað burtúr úr tí? Vit stríðast og strevast tann líðilanga

teir loksins inn á Reykjavík. Sum Petur Jacob skrivar ber illa til at ímynda sær ta ófatiligu líðing, neyð og sálartrega, hesum monnum hevur verið fyri. Av sjó­frágreiðingini sæst, hvussu ein fyri og annar [...] Tað vitna tey orð og tann heilsan, hann var mentur at senda okkum heim. Hóast hansara sváru likams­neyð var hann mentur at siga eitt troystandi orð til syrgjandi faðir og móður sína, og ta kraft fekk hann

sam­an við øðrum londum met­ing­ar av stovnum, sum ferð­ast gjøgnum okkara hav­øki. Hesar metingar eru neyð­ugar fyri eini skilagóðari stýr­ing av fiskivinnuni, og tær ger­ast ikki uttan eitt rann­­sóknar­skip

í tíðini hjá Mathilda og Thomassen, men í báð­um førum er talan um eina trongd at hjálpa børnum í neyð. Við nútímans frøði inn­an barna­upp­aling, kann spurnartekin setast við hættirnar hjá Mathildu, men

Jógvan til Íslands at kanna nærri, hvussu eitt frysti­hús skuldi gerast. Jógvan helt hetta ikki vera neyð­ugt, tí hann visti væl, hvussu hetta skuldi gerast. Men Faktorin helt, at nú mátti hetta fyri­reikast

ferðafólk, sum var komið upp í árini, var kanska verri at fáa upp á land og so undir tak. Tað var eingin neyð við teimum ungu, men ein gomul kona var við, sum skuldi til Oyndarfjarðar, og henni máttu teir góðu

teimum tíðin fer. O, faðir! gev oss kraft at stríða, til fagnarstundin komin er, tá loyst frá lívsins neyð og sorg vit vinna heim í tína borg. 3. Tá gloymd er øll vár svára møði, tí Jesus turkar burt hvørt

góður! Eg mátti nú útvega 5.000 kr. kon­tant til bankan sum eginpening, so nú var eg aftur í dýrastu neyð. Eg sigi hetta við Kjartan Mohr, og hann bað meg fara út til Jørgen­sen, stjóra á Balslev og Co. Hesin

Helena var einaferð í bumbu­skýli, men tað vildi hon ikki fara aftur, hvat ið enn hendi. Har var slík neyð, at Helena vildi heldur doyggja í sínum egna húsi enn at uppliva hetta aftur. Tað var gott, at vit

okkum øllum við náði og hjálp og signing tíni. Ver hjá øllum teimum, sum hava tað ringt og eru stødd í neyð, hvar tey eru og hvørji tey eru; gev tú teimum ein lætta frá tær og birt tú eitt ljós fyri teimum