úr málaðum glasi við áteknaðum kvinnutorsoum á aðrari síðuni og manstorsoum hinumegin; ein sansalig lit- og ljósrík dýrkan av mannalikaminum. Torbjørn Olsen hevur enn einaferð dusað sær í einum klassiskum [...] droymt. Torbjørn hevur nýtt høvið til at halda eina litveitslu og við henni úttrykkir hann sína lívs- lit- og listagleði fyri ikki at tosa um tann serliga kunnleika, hann hevur til litir og litviðurskifti

hesum til lívs við eftirliti, soleiðis at løgtingið fær eina størri umsiting, sum kann hava eftir-lit við tí, sum lands-stýrið leggur fyri. Hetta er óheppin gongd. Í fyrsta lagi er hetta kostnaðarmikið

ein gimstein. Hølini líkjast ikki sørt einari gamlari verksmiðju og hava ein ósjarmerandi grønan lit. Hóast umstøðurnar hava heilt fitt av fólki leitað sær at lýða á í kavaveðrinum. Hetta eru ikki fólk

ein gimstein. Hølini líkjast ikki sørt einari gamlari verksmiðju og hava ein ósjarmerandi grønan lit. Hóast umstøðurnar hava heilt fitt av fólki leitað sær at lýða á í kavaveðrinum. Hetta eru ikki fólk

skránni eru 12 sangir og verk. Byrjað verður í Noregi við tveimum friðarligum og yndisligum verkum. Lite Bane, ein barnavísa og Peace I leave with you, ið kemur undir heitið kærleikssangur. Síðan koma tvey

i megnaðu hetta til fulnar. Serliga hugtakandi var havmyndin, har allurin pallurin fekk ein bláan lit, samstundis sum listafólkini ímyndaðu bæði djór í havinum, plantur á havbotninum og annað, ið rørist

kunning um fólksins rættindi og skyldur. Samabands unglingin Jóhan Petur fjaldi ikki sín politiska lit. Hann kom inn á, at samgongan vildi ikki yvirtaka flogvøllin og setti spurningin, um Høgni Hoydal ikki

fleiri litum. Í fleiri førum vóru tekningarnar einlittar, og í øðrum førum kundi tú kanska hava onkran lit aftrat. Tú fekst ikki tað, tú ynskti tær á prenti. Hann helt, at summar av tekningunum soleiðis vóru

sein­astu ár­ini er fam­ilj­u­mynstr­ið broytt kring all­an heim. Fam­ilj­ur­nar eru sum æla­bog­ans lit­ir – sera fjøl­broytt­ar: tær eru ymiskt sam­an­set­t­ar, og tað er ym­iskt, hvussu persón­ar­nir í

var byrjaður at trýsta, broyttist liturin í andlitinum hjá manninum frá myrkabláum til ein bleikan lit. So gjørdi tað í øllum førum mun, tað sum Jákup var byrjaður uppá. Men har var eingin pulsur! – Eg