flótandi løginum var í glasinum. Tá tær soleiðis tríggjar ferðir høvdu stoytt frá og koyrt uppí, til armarnir á bismaranum stóðu púrasta vatnrættir, var bert eftir at nýta eygamálið til at kanna, um tað nú

magunum tók hann nitrur og høgguslokkanev; tað er nevið, sum situr á høvdinum á høgguslokki, har armarnir byrja. Til tess at finna út av, hvørji fiskasløg, súlan etur, vórðu nitrurnar býttar upp eftir

lív. - Hetta hugsaði eg um, har eg lá. Royndi ti at koma á føtur við egnari hjálp. Eg visti, at armarnir vóru brotnir, tí eg hoyrdi knekkið. So, teir kundi eg ikki brúka at reisa meg uppaftur við. Rullaði [...] vakt hetta kvøldið. Har var einki ivamál um, at maðurin noyddist suður á Landssjúkrahúsið, tí báðir armarnir vóru brotnir. - Tíðin tóktist ógvuliga long frá tí, at vanlukkan hendi um 21-tíðina um kvøldið,

aftursvarinum, er hann mest átøkur kolossinum í Dánjals Bók. Høvdið av skírum gulli, bróstið og armarnir av silvuri, kviðurin og lendarnir av kopari, men ólukkutíð vóru føturnar hálvt av jarni og hálvt

sambandið út í heimin altíð fyrst at spyrja altíð fyrst at hjálpa altíð við tí góða orðinum og nú armarnir ikki orkaðu meir vikast ikki myndin í brimduninum undir beinisvørði ????????????? martin næs 18/4-2003

hvussu so er ein veruleiki, at skaðarnir í luftspælinum hava verið fleiri, enn teir plaga at vera. At armarnir og ælbogarnir hjá fleiri nú eru hægri, enn teir áður hava verið, er heldur einki at ivast í. Føroyskir

helst mong, sum mundu óttast, tá Todi eitt korter fyri leiklok brádliga steðgaði upp í einum spurti. Armarnir vórðu eisini alt fyri eitt vendir móti skiftisbeinkinum, so ein útskifting kundi fáast í lag. Tað

mær uppá aftur tallerkin, tá ein løta var farin. Tá sat eg púra stív og stappað, og eg haldi, at armarnir høvdu hug at fara út frá av sær sjálvum eina løtu. Herligt. Onkuntíð havi eg sjálv gjørt blóðpylsu

Kommunan hevur keypt ein part av einum alibrúki, sum vit síðan hava sveisað saman til bátabrúgvar. Armarnir eru keyptir frá Kára Johannesen, og hetta vísir seg at rigga ógvuliga væl, sigur vatnmeistarin,

skiljast heilt bókstaviliga. Tí tað er einki at ivast í, at var talan um dyst í Føroyum, so vóru armarnir hjá dómaraparinum oftani havdir á lofti. Líka mikið, hvussu okkara royndu at seta ferð á, og líka