sum var uppbygt og kundi útbyggjast á hesu farleið, bleiv søpla vekk við einum pennastroki. Nú situr gud hjálpi mær ein annar landsstýrismaður í samferðslumálum, sum heldur ikki veit, hvat hendan farleiðin

for pokker da ikke Hr. Hvesomhelst, du er trods alt Tingformaður, og endda Tjóðveldismaður. Du gode Gud, hvor blev jeg skuffet. At du ikke skammer dig. Din begrundelse for lønforhøjelsen var, så vidt jeg

hvussu fyrrverandi ensk hjálond hava tað í dag. Undirritaða hevur verið í fleiri av hesum londum, og Gud forbarmi seg fyri okkum, um vit fáa teirra livifót. Tey hava eina vánaliga sosiala skipan. Lønin er

hevur vitja í Føroyum, gjørdist so hugtikin av landi og fólki, at hann skírir Føroyar og føroyingar »Guds diadem i Nordatlanten«. Fyrilestrarhaldarin Magnus Jørgensen (f. 1953) arbeiðir dagliga sum postmaður

Evnið í prædikuni var “Maður og kvinna – Guds skapanarverk”. Prædikan henda sunnudagin snúði seg í stóran mun um tey homoseksuellu. Hann vísti m.a. á, at homoseksuell útinnan er í stríði við Bíbliunnar

eisini verður ein stórur saknu hjá. Góða Olivina, Rakul og Randi! Hjá tykkum er saknurin størstur. Má Gud styrkja tykkum í stóru sorg tykkara, nú tit hava mist ein góðan mann og pápa Við hesum fáu orðunum

lítast á, men at prestarnir, summir nú í Føroyum eisini, brúka prestaembætið til at sáa iva um orð Guds í hjørtuni, og teir verða ikki átalaðir fyri tað av teimum hægru mynduleikunum í kirkjuni, tað er

nú er til hoyringar, stendur m.a. í grein 7, stk. 3, at ?Sóknarprestur (...) skal støðugt granska Guds orð og trúarinnar læru?. Spurdur, um hann væntar at hetta eisini fer at galda í framtíðini, sigur

samfulla hálva øld. Vit gleða okkum til at halda dagin saman við tykkum. Hjartaliga tillukku við ynski um Guds signing fyri framtíðina. Børnini við familju

manerera, dálka og spolera. Vit meina, at vit eru tey einastu verðurnar á jørð, sum eru hevjaðar, Guds útvaldar og heilagar og sum hava rættindi til tað. Og vit eru djóravinir. Vit dáma at skaffa okkum