Alt stríð, øll tár og øll sjúka er nú burtur, og einki uttan gleði og sæla skal fylgja tær. Omma, takk fyri alt tað, tú vart. Óli Jákup

ævinleikan. Nú er tað so okkara uppgáva at taka stafettina upp, har sum omma slepti, og geva hana víðari. Takk fyri alt omma. Halda

Sjúrður Gorm og Krista! Harrin styrki tykkum og hjálpi tykkum víðari fram á lívsleiðini! Góða Liljan! Takk fyri, at okkum untist at vera partur av tíni lívsleið! Við sorgarkvøðu Vit í Argja skúlum

Vit søgdu takk við samanhaldi. Nú bera vit tær seinastu rósuna. Takk fyri skúlatíðina - spæl í skúlagarðinum í fríkorterum og summarkvøld. Takk fyri kortspølini og talvini í ruskveðri. Takk fyri arbei [...] arbeiðsdagarnar, flogbóltsdystirnar, og teldukafé-irnar. Takk fyri skemt, hittinorð, og látur. Takk, Karl Martin og foreldur tíni, fyri manga hugnaløtu úti á Oyri. Hvíl í friði, góði vinur. Vit sakna teg. [...] Verið altíð glaðir! Biðið uttan íhald! Sigið tøkk í øllum førum! sigur Paulus Vit kunnu siga takk við einum eygnabrá, einum smíli, einum handartaki, eini umfevning, eini gávu, eini rósu, einum lítlum orði

klárt alt í Himlinum fyri tær lá. Hvíl tú í friði í Himlinum trygt, har hevur bústaðin Jesus tær bygt. Takk fyri alt sum í lívi tú gav, og at so nógvum tú gavst burturav. Í djúpari samkenslu við tykkum avvarðandi

hesar løturnar – har vit bara hugnaðu okk­um saman, fara vit øll at minn­ast aftur á við gleði og takk­semi. Runavíkin hevur mist ein mann, sum veruliga var góð­ur við heimbygdina, hann var upptikin av

vakurt punktum fyri eitt væl livað lív hjá einum góðum manni, ið veruliga gjørdi mun í mínum lívi. Takk fyri alt tað, tú vart fyri meg, Jóhan. Æra veri minni um Jóhan Mortensen.

ið sýndi okkum samkenslu og hjálpti okkum í samband við jarðarferðina hjá abba. Góði elskaði abbi, takk fyri alt, ið tú var fyri meg og míni – vit sakna teg! Lítla Kirstin

øðrum við altíð tað besta. Hugsi ikki øvundsjuka var eitt orð, íð tú kendi til. Góði Jákup Andrias: Takk fyri alt tú gavst mær og okkum íð stóðu tær nær av læru um at vera takksamur fyri lívið hóast nógvan [...] nógvan mót­gang og sjúku. Tú vart eitt ótrú­liga ríkt og elskuligt menn­­iskja. Vit minnast teg við takk­semi og virðing. Vil enda við hesum sálmaørindi, íð eg eis­ini skrivaði í minn­ingar­orðunum til pápa

tú ikki kundi sleppa at singja ein sang fyri mær í telifonuni, tú vildi at alt skuldi verða gott, takk fyri eg gloymi tað ongantíð, tað var so gott. Tú plagdi altíð at takað til,"Tú fart lønuna í Himli"