borið í køkinum við nýbakaðum bollum ella køku. Ja, Inga var eitt satt konubrot við einum heitum hjarta, sum elskaði at fjálga um tey sum stóðu henni nær. Nú tíðin er komin til ta árligu útferðina, renna

skapti hinmafør, einsamur á fold hann gekk, so fremmandur á egnu jørð. Saknur, sorg og pína nívdu hjarta hans, og heimsins neyð bar hann, og á krossi bøtti vára synd við skemdardeyð.” Hvussu mong hann ringdi

hann, tá vit hittust og altíð var hann við tí góða og positiva. Eg fór altíð eitt sindur lættari um hjarta frá honum. Hann heilsaði upp á øll. Lyfti keppin fyri hvørjum einasta menniskja. Onkur helt, at hann

kenni beiggja mín sum ein hampamann, so velji eg at trúgva tað sama um teg. Fái meg – í mínum innasta hjarta – ikki at trúgva, at tú hevur logið um hann fyri egnan vinning, ella at tú – bæði sum tann skilagóði

glaðir fyri møguleikan. Starvsfólkini á Kvøldskúlanum hava eisini lagt seg í seðlarnar við heitum hjarta at hjálp hesum fólkum við øllum møguligum, sum eisini strekkir seg langt út um undirvísingarætlanina

hjálmur hennara losnaði, og hon valdi at kasta handklæði í ringin fyri at verja sína heilsu. – Mítt hjarta er knúst. Eg fór í ringin til heiðurs fyri pápa mín. Eg fekk at vita fleiri ferðir, at eg var ein

Janus Jakobsen og Steen Rói Lorentzen iðra seg um, at sigurin ikki kom í hús. Steen Rói heldur av hjarta, at Føroyar høvdu uppiborið at vinna dystin. Báðir kunnu tó fegnast um stóra føroyska framgongd mett

at eg vil ikki vera sum tann Myrki Harrin sjálvur. Men kortini hevur ringurin funnið veg til mítt hjarta við miskunnsemi, miskunnsemi við teimum veiku og langtan eftir styrki at gera gott. Freista meg ikki [...] sagdur ... Ein ovurhonds longsul eftir at hvíla og vera í friði undir liðini á Bilbo í Klivdali fylti hjarta hansara. At enda spenti hann seg út og tók til orða, og undraðist um at hoyra síni egnu orð, sum

at tað forslær. Men tíverri hava føroyingar góðtikið hesa lóg uttan at kanna eftir innihaldinum av hjarta, men einans í einum uppgevandi anda. Spurningurin viðvíkjandi bankakanningini, um hvør lóg skal galda

ta?, i? hann seg?i millum logini, er onnur soga. Hann er heilt sikkur William og hevur viljan og hjarta? á ratta sta? og eina a?r, i? pumpar bló? vi? rockpulsi. Frálíkt!.