borðið! So lyfta vit teir inn. Stendur illa í? So mást tú teir kjøkja; Høgg teimum kleppin í nakka ella kinn. Syft teir inn um stokk, gev teimum á knokk, laggbeit og greið, tí kurlað er tað nokk. Hann hevur

sigur Karl. Nú hittast tey so aftur her í gongini í heiminum hjá Solu. Tey geva hvørjum øðrum koss á kinn, sum eitt greitt tekin um at vinarbondunum bilar einki. Góð vinarbond slítast ikki av tíðarinnar tonn

við 12 børnum. Ein av monnunum við Immanuel var 19 ára gamli Hans Andreas Hammer, sonur Katrinu, av Kinn í Lamba og Marius, ættaður úr Elduvík. Tey mistu aftur ein son Jens Christian við Tór 2 í 1942, tá

var so væl­­gerandi at leggja seg niður, har teir kæru ungarnir lógu og svóvu so søtt við rósum á kinn. Mercur kemur aftur Leygardagin 19. juli kom Mercur aftur úr Íslandi. Nú var glitrandi sól. Til alla

hvørjum húsarhorni í bygdini ta seinastu tíðina. Kona bóndans tók um hann og gav honum ein koss á kinn, og abbabørnini vóru sum fluga á grunningshøvdi kring abban. Øll vildu kyssa abban, men ikki fekk

mín Gimmi var føddur í Havn. Vit vóru seks systkin, tríggir dreing­ir og tríggjar gentur. Míni syst­­kin eru: Arngrim, kallaður Gim­mi, giftur við Agnas Vang úr Kald­bak, Andreas, Hjørdis, gift við Lars