vistfrøðiligan mat og tað hjálpir, men á Tvøroyri er ikki stórt úrval av slíkum, men hon fær mangan handilin at bíleggja serligan, vistfrøðiligan mat til sín. Hon sigur, at bara hon einaferð etur mat, hon ikki

- Á skúlanum fingu vit tvær máltíður um dagin, men heima er tað ikki altíð, at vit hava ráð til mat. Í vikuskiftinum eta vit kanska annan dagin, kanska hvørgan, sigur 18 ára gamla Zuenah Akiniyi, sum hevur

í munnin í stóran mun gevur kroppinum orku og aðrar ágóðar. Men tað er okkara forhold og tankar um mat, ið kunnu vera “sunnir” ella “ósunnir”, sigur hon. - Hvat nú um eg sigi tykkum, at tað at eta “sunt” [...] reglarnar, ið gera at vit blíva “bimmelim”, at vit til endans enda við nógvum forstýraðum reglum um mat, sum síðani føra til annaðhvørt ovát ella gera at vit enda í føðslutroti. Hetta er YoYo vektin eitt

– bert vanligar vitaminir og lýsi, og hann etur annars allan góðan føroyskan mat. - Mær dámar væl at hagreiða føroyskan mat, og tað gevur mær eisini eitt gott innlit í, hvat eg eti og havi brúk fyri. Heðin

av gøtuni at fáa viðgerð soleiðis, at teir kunnu koma fyri seg aftur. Á heiminum fáa fólkini góðan mat, nógvan svøvn og miðvísa røkt, sum ikki ber til at fáa aðrastaðni. Fólkini kunnu halda til í heiminum

laksamarknaðirnir í Asia og USA, ið vanliga rinda høgan prís fyri laks, fóru fyri skeytið. “At flyta mat loftvegis er snøgt sagt óetiskt,” sigur Atli Gregersen, stjóri í Hiddenfjord. ##med2## Atli fekk íblástur

hug at dansa á gøtuni, so er bara at gera tað. Hvussu er maturin í Avstralia? Tú fært nógvan góðan mat í Sydney fyri ein bíligan penga. Her er m.a. nógvur góður matur úr sjónum, men flestu avstraliumenn

frá eygum hansara, og hann fekk sjónina aftur; og hann stóð upp og varð doyptur. Og hann fekk sær mat og styrknaði. Men hann varð nakrar dagar hjá lærusveininum í Damaskus. (Áp. 9,1-19). Soleiðis virkar

í fleiri húsum. Alla staðni vóru tey líka blíð, bjóðaðu mær endiliga at koma til borðs at fáa mær mat og drekka. Men eg bar meg undan, tí eg hevði so nógv at gera. Eg hevði gjørt avtalu við fólk um at [...] mamma mín ofta hevði tosað um maktaloysi, sum kundi koma á menn í haga ella á útróðri ­ tí altíð hava mat við. Eg fór at hugsa meg um, hvat eg hevði etið seinastu dagarnar. Tað vísti seg, at eg hevði havt