ein á einfaldan hátt kann lívbjarga sær. Ráð um at keypa sær vápn, dieselgeneratorar og turrfrystan mat. So víðgongd eru vit sjáldan her heima á klettunum. Og enn hevur eingin leitað sær skjól í Dímun ella

Hotel Tórshavn. M.a. hildu næmingar á Fiskivinnuskúlanum í Vestmanna fyrilestur um ræstan føroyskan mat. Stórir møguleikar Ein av norsku oddamonnunum í verkætlanini um ?Fornmat? er Terje Inderhaug.. Hann

hagreiðing av føroyskum mati. Tey hava verið á ymiskum bygdum og kanna hvussu fólk hava hagreitt føroyskan mat. Ein áhugaverdur fyrilestur. Normenn høvdu eini átta smærri innlegg um tey tiltøk, sum eru í gongd [...] minst sum ein týðandi táttur í okkara ferðmannavinnu, har ferðamaðurin/kvinnan kann royna føroyskan mat. (Ein svenskari segði fyri kortum, at Føroyar vóru eitt bíligt ferðamanna land ? her var onki at brúka [...] siðsøguliga arbeiði tey eru byrjaðai uppá, og hví ikki lata húsarhaldsskúlan gera workshops um føroyskan mat fyri matstovurnar, stuðla gransking í okkara fornemmasta produktiónsapparati ? hjallinum - og mangt

fremst mugu vit gera okkum greitt, hvat tað merkir at taka ímóti flóttafólki og fyrireika okkum væl. Mat, klæði og tak yvir høvdið er eitt, men tað týdningarmesta er at hjálpa teimum sálarliga og kensluliga

av lønini. ? Tað nyttar lítið at spara upp til pensión fram til 67. árið, og ikki hava ráð til hús, mat og klæði, meðan ein er mitt í lívinum? Fullveldið Føroyar slapp heldur ikki snikkaleyst hesuferð. Ítøkiligi

ikki at gera knæfall fyri Føroya Arbeiðarafelag. ? Tá ið tey settu tað so hart upp, var onki hjá okku mat gera, uttan at gera okkara egna sáttála, uttan at spyrja tey eftir, sigur Karl Johansen. Sí eisini

royking. Apopleksi kann fyribyrgjast. At liva sunt er besta fyribyrgingin. At røra seg, eta sunnan mat og ikki at roykja. Og tað eru góðar grundir til at fylgja hesum ráðum, tí apopleksi er ein tann vanligasta

at kappast, og honum hevur dámt sera væl at vera í okkara landi, sum hann metir hava heimsins besta mat.

the Yugoslavia mess and, nearer to home, Northern Ireland. On the other hand, what was an urgent matter for the Faroese, was clearly not so for the UK with its much larger and more diverse economy and

meginlandinum, síggja hvussu handverk og annað verða tilvirkað, at hitta lokala fólkið, royna hetlendskan mat, og at hoyra hetlendskan tónleik í eini kátari atmosferu, sigur Maurice Mullay. Summarsiglingin hjá