skilir ikki, at tað kann bra til at lata so nógv av Landssjúkrahúsinum aftur í vikuvís. - Tað undrar meg, hvat tá verður av teimum sjúku, tí mær vitandi eru sjúkurnar ikki horvnar, og ei heldur tørvurin á
gera íløgur í Føroyum, men tá tað so gongur væl, lóggeva vit teir av landinum aftur. – Eg havi spurt meg sjálvan seinastu dagarna, hvussu tað kann vera, at fleiri oljufeløg bora eftir olju beint uttan fyri
Tá stóðu mest sum allir felagskapir spyrjandi, tí teir visti ikki hvussu hetta kundi bera til. Skil meg rætt, hervið verður ikki mælt til at vit skulu ovurfiska, nei, tað eg vil siga við hesum er at tað
Tað er so lætt at standa hendur í lumma, hyggja at, peika fingrar og finnast at. Men eg havi tikið meg sjálvan í, at mær dáma hetta minni og minni. Eg vil heldur vera við til, at taka stóru og avbjóðandi
a, men vælmeinandi grindaformanninum. At svara hatur við hatri, elvir bara til meiri hatur. Kalla meg bara naivan, men vit mugu gera hetta á skilagóðan hátt, heldur enn at leypa framav. Og forrestin snýr
at eg kann velja, um eg ætli at royna meg enn meira ella ikki. Um eg venji hart, og alt gongur væl, so kann eg koma upp á eitt somikið høgt støði, at kann royna meg í altjóða kappingum, men har restar nógv [...] nógv í. Rættiliga nógv. - Higartil havi eg sum bert lagt grundina til at royna meg víðari. Tað, sum eg dugi nú, er tað, sum fimleikarar í Danmark og Russlandi duga, tá teir eru 10 ára gamlir fyri at siga [...] eg arbeiði eitt sindur, men annars geri nógv við venjingina. Aftan á verið eg so noyddur at útbúgva meg víðari, og tá má eg so royna at samskipa útbúgving og venjing onkursvegna. Eg kann ikki longur sleppa
- ella heilt at taka teir burturúr, so eingin vinnur. Hesi brotini eru beinleiðis ærumeiðing. Lat meg í fyrstu syftu bert gera hesar rættleiðingar. Vit síggja ongantíð Skrubburnar Skrubban verður hvørki
avgreiða fyri so nógv av skyldfólkunum her. Skilji tað ikki í dag – tað er sum at eg noktaði at finna meg í hesi broyttu støðuni. Hetta skuldi vera ein stuttligur dagur! – Tvær tyrlur komu á staðið, og
kappingini týsdagin, men í staðin bleiv tað Rógvi, ið súkklaði seg til silvur. ? Hevði tú sagt við meg áðrenn oyggjaleikirnir byrjaðu, at Rógvi fór at fáa heiðursmerki, hevði eg sett tað eg átti uppá, at
arbeiðsdag á Smyril Line. Og sjálvur tykist hann eisini halda seg hava orsøk til nøgdsemið. - Tá eg setti meg í hendan stólin, var tað við einum máli. Norrøna skuldi varðveitast á føroyskum hondum. Og so máttu [...] farleiðum í vetrarhálvuni. Snøgt sagt við tí fyri eyga at styrkja um grundarlagið hjá felagnum. - Og lat meg í hesum sambandi staðfesta, at Tryggingarfelagið og Framtaksgrunnurin hava sýnt eina ótrúliga ábyrgd
