bara 43 ára gomul. Tá mátti mosturin rættuliga taka um endan á húsarhaldinum. Hon var ein merkiskvinna. Anna Sofía hevði ætlað sær at læra til jarðarmóður, men pápi hennara segði við hana: ”Hugsar tú [...] hevur havt við sær av Trøllanesi, eigur sín leiklut í hesum. Børnini bóru henni, at hon var ein sterk kvinna við myndugleika. Hon arbeiddi altíð, og hetta var hon eisini von við heimanífrá. Og ongantíð hoyrdu
2: .. at ringum lystum. 3: Tað finst eitt "náttúrligt brúk", og tað er sjálvandi ein maður og ein kvinna saman í lívslongum hjúnabandi. 4: Kvinnur, sum sigast vera "lesbiskar", hava broytt tað náttúrliga
kvinnur og tveir menn. Átta fólk doyðu beinanvegin, og eitt doyði seinni á veg til sjúkrahúsið. Ein kvinna liggur illa løstað á sjúkrahúsi. Polskir fjølmiðlar skriva, at tey flestu ferðafólkini vóru úr Ukraina
so alt ov innistongt friðarligur og mælti ikki orðið meira enn neyðugt. Mamma, sum var framfýsin kvinna, royndi tað, hon kundi, at fáa meira veruleikakent lív aftur í bróðurin; men tað batti so eiðasørt
Bara ein kvinna var við í kappingini hesaferð, og tað var bara 16 ára gamla Elsa Berg úr Hoyvík, sum royndist væl. Hon fekk tó onga tíð samanlagt, tí hon ikki var við í Suðuroynni. Kvinnurnar hava sjáldan
tú nú er vorðin 60 ár, tú sært enn út sum ein unglingi. Tú hevur altíð verið ein serstakliga vøkur kvinna. Tey sum minnast Solveig ommu og Óla Christian abban á Dalavegnum, vita óiva hvar tú mamma, hevur
Íslendska kallakórið, Lóuþrælar, varð stovnað í februar 1985, men tað er ein kvinna, ið stjórnaði kórinum. Olof Pálsdóttir av Ytru Bjarg, seinni landmansfrúa á Bessastøðum, er kórleiðari. Hon verður vanliga
kom, vóru bert fýra kvinnur á startinum. Umframt Bjørk vóru vóru tað tvær svenskar og ein íslendsk kvinna. Hesar fýra fylgdust fyrsta umfarið, men longu tá sást, at tær báðar aftaru høvdu hug at dragnað [...] 01,90, sum danir høvdu fingið eyguni upp fyri. Og seinastu trý árini er tað eisini bara ein donsk kvinna, sum hevur runnið hendan teinin skjótari enn Bjørk. Enn fleiri met Fyrsta metið kom tá ið Bjørk Herup
har kynini bæði skulu meta um kropsbygnað. Kendasta dømi er, at flest mannfólk eru samd um, at ein kvinna helst skal síggja út sum eitt tímaglas, við smælari miðju, men breiðum hoftum. Víst verður á men [...] víst á, at bæði sosialur status, skynsemi og umsorgan eru eginleikar, ið hava stóran týdning, tá ein kvinna endaliga skal taka støðu til ein mann. Men aftur er genetisk yvirliving, heldur óromantiska, ótilvitaða
