einasta, børnini tá læra, at nýta makt, og í ringasta føri, at misnýta maktina. ” Pauli gav eitt stórt íkast til mentanina í Føroyum, og í 1986 fekk hann barnabókmentavirðisløn Tórshavnar Býráðs fyri sínar

hettar orðalagið og hesin tónin, má vera ein ábending um, at mítt fyrra brævið hevði eitt fakligt íkast, sum illa ber til at avvísa. Sjálvandi tá tú tekur hædd fyri einum heilum samfelag, eru fleiri atlit [...] lofti. Endamálið við fyrru greinini var ikki at hótta ella ræða nakran, bert at geva eitt fakligt íkast og vísa á eitt ítøkiligt dømi um, at tá ein fyritøka fremur íløgu, tekur hon hædd fyri skatti og avgjøldum

tronga rók, sum eitur undirhald. Óviðkomandi og tannleyst - tíverri. - Eg vil øgiliga gjarna geva mítt íkast til at sjónleikur her heima eisini verður annað og meir. Dreymurin er kanska einaferð at skriva leikir [...] og viðgjørt okkum sjálvi í einum størri høpi. Føroyskar fyrimyndir Hóast sjónleikur, sum politikst íkast, er nærum ódyrkað lendi í Føroyum, heldur Annfinnur tað hinvegin vera ófatiligt, at føroyska leiklistin

Hetta líkist meiri eini kamufleraðari vendetta til fyrimunar fyri onkran annan, enn eitt soburt íkast til kjak um eitt fløvandi vinnuátak á Glyvrum. Vit fegnast um tann góða lutin, at útboðið til arb

fleiri ymisk tekstasløg vóru umboðað. Tey undrast tó eitt sindur á, at bara gentur hava latið sítt íkast til kappingina, ongin drongur tekur lut. Nr.1 Nummar eitt gjørdist Jórunn Maria Dalsgaard við stuttsøguni

hetta hevur kravt nakað eyka av tykkum, sum har búðu og virkaðu. At klára seg sjálvan og at geva sítt íkast til samfelagið og at koma hvørjum øðrum til hjálpar, tá ið tørvur var á tí. Vit kenna jú eisini nógvar

ikki betri á bonkinum enn aðrir fótbóltsspælarar. Málið er jú altíð at sleppa at spæla og geva mítt íkast til mítt lið og felag, sigur ungi miðvallarin at enda.

fáa ávirkan á egnan skúladag. Tað kann hugsast, at eitt næmingaráð kann koma at krevja fíggjarligt íkast fyri at kunna gera okkurt munagott fyri skúlan. Hesum vil eg heilhjartað stuðla, um eg komi í býráðið

kommunupolitiska ávirkan í økinum. - Hetta vóru fólk, sum eg helt kundu geva hugskotinum og ætlanini eitt íkast, tí nú skuldi tað verða, tó at míni børn ikki longur høvdu brúk fyri at sita í barnavogni. Martin

men hetta tykist at vera ein sera spennandi og lærurík uppgáva, og eg vóni, at eg kann gera mítt íkast til, at vit øll, bæði starvsfólk og eigarar, kunnu fegnast um tíðina, eg eri her. Sum eg nevndi, eri