Onnur starvsfólk Í hesum kjaki er nógv fokus á alt tað, sum kanska kundi verið betri ella øðrvísi. Og ofta verða hørð orð nýtt og frustratiónirnar koma fram. Men vit mugu ikki gloyma tað megnar arbeiðið, sum

seg. Samstundis er tað eisini beinleiðis ólógligt at grava leivdirnar niður. IRF sigur, at tey fáa ofta fullar vembur at brenna, og tað elvir til nógv dálkandi útlát frá skorsteininum. Tí er sera týdningarmikið

fyri grundstykkinum, ella tað kann vera tí at tey rætt og slætt ikki fáa fígging. Sostatt fær býráðið ofta umbønir um at keypa grundstykkini aftur og oinkuntíð eru hesi stykkini síðani seld í fríari sølu.

Amnesty ikki sín vilja við hesum. Tvørturímóti. Tá tú roynir at trýsta onkran til okkurt, er úrslitið ofta, at viðkomandi ger tað øvuta. Eingin vil missa sítt sjálvræði – hvørki persónliga ella sum land, sigur

ígjøgnum uttan nakra almenna umrøðu, uttan breiðan konsensus og uttan demokratiskan legitimitet, gongur ofta stutt tíð, til tær verða broyttar aftur. Amnesty Nú er Amnesty farið undir eina herferð í málinum [...] Amnesty ikki sín vilja við hesum. Tvørturímóti. Tá tú roynir at trýsta onkran til okkurt, er úrslitið ofta, at viðkomandi ger tað øvuta. Eingin vil missa sítt sjálvræði – hvørki persónliga ella sum land. Og

i ella Arbeiðsloysisskipanini, eru í stóran mun ung fólk í burðarførum aldri ella lesandi. Tað er ofta í hesum tíðarskeiðnum, at fólk ætla at seta búgv og hava fyri neyðini at hava eina uppsparing til

tungu uppgávurnar, ið liggja í føstu størvunum. Samstundis er tað steinur á byrðu, tá viðtalurnar ofta hava nógv fleiri enn teir 1.600 sjúklingar, sum er tað, sum er ásett til hvønn lækna. Orsøkin til

umboða føroysk áhugamál, men eisini at duga at greiða frá teimum. Tí í Javnaðarflokkinum hava vit ofta sæð, at vit fáa góð úrslit, tá vit megna at fáa danir at skilja okkara útgangsstøði. Politikkur snýr

sum vóru undir illgruna, og seinni umgirt av ivasomum politiskum tulkingum. Ofta eri eg í arbeiðnum við bókini komin tætt – ofta tættari enn eg persónliga havt havt hug til – at ávísum fólkum, men eg havi

Jan-Allan røkkur langt upp – men søkkur eisini djúpt. Saga JAM fer inn í myrkar krókar av lívinum, sum vit ofta vilja fjala. Tað er tað, sum ger hana virðismikla, menniskjaliga – og sanna. Sannari enn flestu bøkur [...] nær. Og eru tær ævisøgur, ið eru bygdar upp sum leksikalar endurgevingarnar at almennum fakta, ikki ofta júst ”innanopin orð”? Eg hugsi tað. Tí er Saga JAM sannari enn tað mesta, vit lesa av slíkum. Hóast