innirógvarunum, sum hava umboðað Føroyar í Boston, hevur Hjalmar Joensen sjálvur fíggjað ferðina yvir um hav. Honum dámar nevniliga avbjóðingar. Onnur fara upp á Mount Everest, Hjalmar fer til Boston Hjalmar

fleir. Tey sorgartár, nú renna, tí stundin er so svár, vit tá ei meira kenna - bert einans gleðistár Hav tøkk, vár kæri Eyðstein fyri hvørt minni gott. Tú altíð vildi hjálpa í stórum sum smátt. Ei kann ein

normalt og at øll eru normal uttan mun til frávik. - Bókadeild Føroya Lærarafelags hevur givið eitt hav av góðum barnabókum út. Á allan hátt eiga vit at fegnast um tað megnararbeiðið, sum bókadeildin gjøgnum

saman av maskinum á stórum ídnaðarvirkjum uttanlanda. Deiggið verður fryst og síðani selt og flutt um hav til onnur lond. Lokalir handlar, kioskir og bensinstøðir skula so einans gera íløgu í ein ovn at baka

rum, sum kendu allar tær stuttligu staðbundnu søgnirnar. Tí uttan søgur eru oyggjarnar bara gras, hav og grót. Tað er fínasta slag, men ikki serliga spennandi. Nú hugsar onkur kanska, at slíkt popput fjas

er trygdarskeiðið, sum tekur tríggjar vikur, sum yngra ættarliðið tekur, áðrenn lagt verður út á hav.

til livet, det var her de forsøgte at etablere sig et ståsted i livet. Et ståsted, som kom til at have en enorm betydning for Færøernes eksistens. Det siger vi Jer tak for i dag. Grønland var i mange år

skálkinum bak oyra, sigi eg nú sannleiksorð, ið øll her skulu hoyra; Koma vit nú Kárarnir framat, hav ongan iva, øll við gamla Sjálvstýri her trygg væl kunnu liva. Tobbi hevur bara skapað rumbul her á

her gongur ein hundur, hann sær ikki út til at vita, hvat hann skal, hann gekk eisini her ímorgun.” “Hav hann hjá tær, fólk leita eftir honum, tey eru á veg.” Seinasta sólskinssøgan var um 17 ára gomlu, deyvu

og føroyskir stepparar kenna sjálvandi sangir sum Juvelen, Kvinnen i mit liv og Mellom himmel og hav, sum allir vera at hoyra í høllini á Hálsi saman við hinum svingarunum frá Sakarina. Sakarina, ið hevður