bókum framyvir! ?????????????????????????? Tvey almenn forløg Tvey almenn forløg hava á hvørjum ári einar seks milliónir krónur at arbeiða við umframt tað, sum Mentanargrunnurin kann lata føroyskum mentanarlívi
bøi og haga, og vit kundu eisini spæla á vegnum, tí har var so gott sum eingin ferðsla. Bussóli kom einar tvær ferðir um dagin. So bardust vit um at hanga afturúr so langt vit orkaðu at renna. Annars var
meg: ?Hvat kanst tú gera við hesar bøkurnar?? Gamaní. Eg hevði hug. Havi síðani sitið í fimm vikur, einar tríhundrað tímar, og sett bókina upp til teldu. Allar myndirnar eru fyrst skannaðar inn og síðani
sjálvur."Wir machen den Schubert", segði hann fródliga. Messan kravdi ikki nakað størri orkestur - einar 5 fyrstu fiólir, 4 aðru fiólir, 3 bratschir, 2 celli og 2 kontrabassar."In Ordnung," segði eg, væl
sjónliggjørt og styrkt enn meira undir tíni lestrartíð á flatlondum. Tað er nokk her, at hugsjónin um einar sjálvbjargnar Føroyar komu inn í myndina, og sum eisini endurspeglaði seg í tínum politiska virki
Lønin var góð 2,43 kr um tíman, men seinni hækkaði hon til kr. 2,67. Fyri alt summarið fingu teir einar 1.700 kr. Tað var gott í mun til vanligu lønina tá í tíðini. Teir fingu at vita nær máltíðir vóru [...] fyri seg. Lønin fór upp ta síðstu tíðina, og teir arbeiddu eisini longur hvønn dagin. Teir arbeiddu einar tríggjar vikur longri enn ætlað. 20. september varð farið umborð í eitt skip í Reykjavík uppá at
vit høvdu jørð í húsinum, og abbi í Puntabyrgi var seyðamaður afturat. Eg haldi, at vit slaktaðu einar 18 seyðir, so vit høvdu nóg mikið av kjøti í húsinum. So høvdu vit eisini kúgv, hønur, dunnur og [...] Fólk kom ofta við einum seðli frá kommununi fyri arbeiði, tey høvdu gjørt. Tey kundu keypa fyri einar 15 krónur. Eg minnist, tá ið lønirnar byrjaðu at fara eitt sindur upp. Vermamma mín arbeiddi í fiski
heilt eftir ætlan, tí hon lá »øskuføst« í tveir dagar. Frá Bakkafjørðinum var farið til Vopnafjørðin einar 30 km sunnari, har hugt var eftir, hvar føroyingarnir róðu út. Her vóru eisini føroyingar á staðnum [...] var í onkrum av húsunum. Tað var trupult at ferðast á landi til Skálar. At ganga frá Thórshøfn tók einar sjey tímar. Ein rutubátur legði viðhvørt at á Skálum. Sambandið til restina av heiminum var fyrst
tá ið sonur hansara Johan loysti hann av og førdi bátin fram til 1948. Tá varð báturin seldur til Einar Waag og aðrar, og hann gjørdist seinni til Føroya Bjór. Undir krígnum sigldu teir við fiski til Onglands [...] sigtbarhed 2,2 sømil, stærk regn, + 4 Celsius.« Ferðin hevði verið 4,2 míl síðan midnátt. Tá eru teir einar 50 fjórðingar sunnanfyri Kappan við kós eysturyvir. Hetta er tað seinasta, sum hoyrist frá skipinum
kendi danski grønlandsfararin Einar Mikkelsen, sum hevði hvalastøð í Lopra. Tað var sera tómligt í matarhøllini, so Hans gottaði sær við teimum reyðu sodavatnunum, sum Einar bjóðaði honum. Tá var var framvegis
