gjørt, hongur tað jú ikki saman. Pál Veihe heldur, at neyðugt er hjá almennu Føroyum at finna sær ein annan heilsumyndugleika, sum vil geva onnur ráð, um tilmælini, sum í hesum føri eru løgd fyri dagin, ikki
brúka júst tað, at tær eru kvinnur, sum ein fyrimun. - Um vit koma út til ein bardaga, húsaófrið ella annan harðskap, so tosa vit okkum frá tí. Og tað sissar ofta illu menninar, tá tað kemur eitt konufólk,
uttan bara 20 mans sum yvirliva krútregnið. Fleiri dagar ganga, áðrenn teir sum eru eftir finna hvønn annan og gera tapini upp. Millum teir, sum yvirliva eru Fidel og Raul Castro, vinur teirra, Camilo Cienfuegos
í Havn. Hann var sonur Rasmus á Háskúlanum. Páll var eisini eitt skifti í Noregi. Síðan tók hann annan part, sum tók hálvtriðja ár. Hetta gekk alt væl, og Páll fekk prógv sum verkfrøðingur í 1955, níggju
álvarsom, men botnar í heilt øðrum, meira eksistentiellum evnum, enn fyrra fløgan gjørdi. - Á ein ella annan hátt vil eg gjarna misskiljast. Tekstirnir eru tilvitað ótýðiligir, soleiðis at teir kunnu tulkast
kann man realisera intentiónina um at samanbinda alt tað føroyska sjúrkahúsverkið uppá ein heilt annan hátt enn man hevur gjørt fyrr og ikki líkasum útbyggja trý ymisk sjálvstøðug sjúkrahús men at byggja
ið hava søguligt flog, men sum helst hvørva í slavna lotinum. Tað er sum at lata hurðina aftur til annan heim, og túrurin ígjøgnum skundmikla Miðbýin í Havn megnar ikki at skava burtur fatanina av, at ein
“guvar” oljan burtur á Tangafirði, hóast øll rættsiktaði fólk siga, at oljan dampar; at guva hevur ein annan týdning, sum øll vita. Eg skal geva journalistum eini ráð: Bendið og stavið rætt. Brúkið tað málið
flagglitunum og í silvurknappunum, sum hann ómaksfult hevur teknað á morreyðu troyggjurnar ein fyri og annan eftir. Pappírslist Sum kunnugt hevur pappírslistin verið hildin at vera bíligari og ikki eins fín
flagglitunum og í silvurknappunum, sum hann ómaksfult hevur teknað á morreyðu troyggjurnar ein fyri og annan eftir. Pappírslist Sum kunnugt hevur pappírslistin verið hildin at vera bíligari og ikki eins fín