um vaktarskipið, lat teir, sum ganga í buksum og onga støðu hava til nakað, ikki trumla teg niður, statt stinn. Lat okkum ikki fáa 80?ini umaftur, vit bygdu og bygdu i Noreg, landskassin veðhelt, og øll

skreiða ella standa á skí, í hesum døgum. Hjá okkum vaksnu, sum eru farin um skreiðingaraldur, er verri statt. Heilaga kúgvin ? bilurin ? hevur ein vansa; hann stendur seg ikki so væl í hvíta elementinum, um

vera longur. Býurin er til reiðar at selja seg sjálvan; at ofra ein »ósekan« fyri vinnings skuld. So statt er tað ikki bara gamla daman, ið er til fals, allur býurin er til fals. Gamli sjeikurin er annars

til hús, fara inn á sína egnu teldu, krøkja seg inn á telduna á alistøðini og so síggja, hvussu er statt við tólunum. Heri Mortensen sigur, at tað ofta eru smávegis trupulleikar við stýringum fyrstu tíðina

vera longur. Býurin er til reiðar at selja seg sjálvan; at ofra ein »ósekan« fyri vinnings skuld. So statt er tað ikki bara gamla daman, ið er til fals, allur býurin er til fals. Gamli sjeikurin er annars

at síggja hvussu nógv hesin stovnur hevur fingið av skafti, seinastu hálvthundrað árini. Er tað so statt, at herferðin hjá Finnboga Arge fær uppbakking av øllum tingmonnum her á landi? Fremur Landsstýrið

Anna Jacobsen verða tær, sum Mjølnir skal byggja sína framtíð á, og tá kann ikki sigast vera illa statt. Tær hava sýnt, at tað er dugur í teimum, og tað fara tær uttan iva at vísa okkum aftur eina aðra

Gildiskomudagurin, sum var settur at vera 1. januar 1999, er í broytingaruppskotinum settur at vera 1. desember 2000. Orðaskiftið undir hesi 1. viðgerðini var nógv merkt av teimum undanførslunum, sum

verður ongantíð annað enn eitt fátæksligt blaðmál uttan skaldsligt lív og flog. Málsliga eri eg so statt ikki »rót- ella ramanføroyskur,« ja, neyvan føroyskur yvirhøvur. Men føroyskt mál og føroysk siðmenning [...] havt og hevur alsamt stóran týdning fyri meg, og av lyndi kenni eg meg sum Føroying. Støða mín er so statt ein undantaksstøða - málsliga, men neyvan mentunarliga«. (»Nøkur hugskot um asfalt mál og mentan« [...] tann unga Gregoria og veittrar til Gotfred, sum kemur aftur av várfiskiskapi. Søgugongdin fevnir so statt um eitt drúgt ár. Í útgávuni frá 1934 er frásøgufólkið í høvuðsheitum krógvað, meðan eitt alvitandi

men tað er sum ein maður segði: »komi eg ikki í dag, so komi eg í morgin«. Tó, við Snípuni er verri statt, kemur hon, um illa vil til, ikki í dag, so kemur hon kanska fyrst í næstu viku og helst ikki um summarið