Tey smáu hava góðar dagar. Sera nógvur kavi er komin niður, og tað er laga manni at skreiða ella standa á skí, í hesum døgum.
Hjá okkum vaksnu, sum eru farin um skreiðingaraldur, er verri statt. Heilaga kúgvin ? bilurin ? hevur ein vansa; hann stendur seg ikki so væl í hvíta elementinum, um so er, at tað kemur ov nógv niður um somu tíð.
Og hvussu í allari víðu verð skulu vit so sleppa til arbeiðis, um vegirnir ikki eru nóg væl grivnir, ella, upp aftur verri, um bilurin er innikavaður. Ganga, kanska? Tey flestu okkara skelva bara við tankan?
Hóast vit kortini ikki skulu lata so illa at, so mugu vit kortini viðganga, at tað er komin nógvur kavi niður seinastu dagarnar. Síðani hann legðist aftur fyri nøkrum døgum síðani, mugu vit staðfesta, at tað hevur kava rættiliga illa, og serliga um vikuskiftið.
Men tað er eitt sindur ymiskt hvussu stórar trupulleikar hann skapar; kavin.
Fá ferðsluóhapp
Tað er bara løgreglustøðin í Havn, sum boðar frá ferðsluóhappum orsakað av hálku. Fríggjadagin vóru ikki færri enn tíggju ferðsluóhapp vegna hálku í høvuðsstaðnum, og vakthavandi á støðini í Havn sigur, at meginparturin av teimum hendu av ósketni í hálkuni.
- Fólk koyra har bilarnir ikki megna at koma fram og tí henda ferðsluóhappini, so ein kann siga, at tey henda av ósketni, sigur hann.
- Men leygardagin var tað ringasta yvirstaðið, tí síðani fríggjadagin hevur bara verið eitt ferðsluóhapp, og tað hendi leygardagin, sigur vakthavandi.
Hinvegin siga ?bygdastøðirnar? frá, at har gongur alt upp á stás. Har hava ikki verið nøkur ferðsluóhapp orsakað av hálkuni.
Egnar ferðslutulkingar
Tað var sum nevnt í høvuðsstaðnum, at teir størstu trupulleikarnir av kavanum vóru. Talið av bilum, sum fer frá húsum um morgunin er øgiligt, so tað skal so sera lítið til, áðrenn steðgur kemur í ta flótandi ferðsluna, sum annars gongur rímuliga væl.
Sera nógvir bilførarar velja at fara gjøgnum miðbýin og har eru nógvar brekkur, sum volda trupulleikar um ikki bilarnir eru væl skøddir.
Í gjáramorgunin stóðu bilrøðirnar eisini langar ymsastaðni, og onkustaðni gjørdu bilførararnir sínar egnu tolkingar av ferðslulógini.
Í Niels Winthersgøtu frá Ebenezer og niðan eftir var proppur í, og tá røðin niðan í Tróndargøtu gjørdist ov long, helt onkur leiðina beint fram eftir Tróndargøtu, oman í Dr. Jakobsensgøtu, hetta hóast niðasti parturin av Tróndargøtu er einsrættaður ? niðaneftir.
Vit skulu ikki taka dagar ímillum, um tað er gott ella ringt, at bilførararnir taka lógina í egnar hendur, men vit kunnu bara staðfesta, at tað gjørdi at røðirnar ikki gjørdust so langar, sum tær annars høvdu verið.
Bilar sløðast allastaðni
Tað er sjálvandi keðiligt hjá bilførarunum at verða noyddir til at seta bilarnar frá sær í hesum veðrinum, men tað er ikki alt. Teir settu bilarnir geva eisini aðrar trupulleikar.
Vakthavandi á løgreglustøðini í Havn sigur, at teir settu bilarnir geva eisini teimum ein stóran trupulleika.
- Bilarnir standa, sum best ber til, og tað ger tað torført hjá øðrum bilførarum at koma fram. Samstundis ber ikki til at seta bilarnar frá sær, tí bilar standa ?sløddir? allastaðni. Tað ger so aftur, at ruddingarmaskinurnar hjá býráðnum als ikki fáa grivið allastaðni, sigur hann.
Men hvat er so at gera við tað?
- Tað er, at lata bilin standa heima í túninum. Tað er eingin orsøk at fara avstað við einum bili, sum ikki er skøddur at koyra í slíkum veðrið, tí tað gevur bæði bilføraranum sjálvum og øðrum við trupulleikar, sigur vakthavandi á støðini í Havn.
