hesi árini. Eg ivist ikki í, at mínir gomlu arbeiðskammeratar føla tað sama og hugsa: “Ja, hetta er okkara søga”, tá teir lesa hesa greinina. Tí hatta var eitt stórt sjokk fyri allar, sigur ein avgjørdur [...] at stuðla honum, so hann ikki skuldi lata eldsbrunan ávirka seg. – Allir søgdu við meg, at eingin okkara kundi gjørt nakað øðrvísi. Hatta var ein óheppin støða, hent er hent, og hatta er farið. Og stjórin

eisini: Játta tvær milliónir til Tjóðleikhúsið – So skulu vit heldur brúka økið til okkurt annað. Okkara ætlan er at knýta økið við Kongabrúnna at miðbýnum og at knýta miðbýðin aftur at økinum við Kongabrúnna

bæði Føroyum og Grønlandi. Og ynski mítt er, at okkara trý lond framhaldandi fara at vera tætt knýtt at hvørjum øðrum í nógv ár framyvir, til gagns fyri okkara fólk í øllum trimum londum. [...] stuðla upp undir eina góða menning, sum er grundað á ein sterkan felagsskap við rúmd fyri ymiskleika. Okkara hurð stendur altíð opin. Vit eru ikki mótleikarar - vit eru viðleikarar. Eisini tá tað um búskaparliga [...] Grønlandi. Stjórnin er sjálvsagt til reiðar at viðgera hendan spurning, um Naalakkersuisut vendir sær til okkara. Langskygda búskaparliga gongdin er avgerandi fyri, um Grønland eisini í framtíðini hevur ráð til

at liggja øðrum til last. Hetta trýstið, sum eisini Etisk Råd í Danmark hevur víst á, kann skeikla okkara fatan av deyðanum. Hon vísir á, at fólk ikki altíð skilja, hvat virkin deyðshjálp er. Um tú ikki [...] bendir á, at deyðshjálp kanska er eitt symptom fyri nakrar meiri grundleggjandi stúranir og óvissur um okkara seinastu tíð. Hon hugsar, at ein orsøk til, at fleiri siga seg vilja hava møgleikan at fáa deyðshjálp

úr øðrum bygdum. - Eg fór sjálvur í song um 7 tíðina leygarmorgunin, tá veitslan var liðug. Eingin okkara hevði minsta varhuga av, at teir báðir ætlaðu sær út at koyra. Eingin veit, hvat teir ætlaðu ella

“Gott eg eri býttur, eg skilji einki av hesum.” Men árini góðu honum rætt. Undir tryggum kørmum er okkara alivinna fremst í heiminum, men tað vil landsstýrið ikki at fiskivinnan skal. Eg skilji einki. Jørgen

pissi lætt – tær nýtist ikki eingongd at gera mat longur! Men tað er spell, haldi eg. Ein partur av okkara mentan verður tikin frá okkum, sigur hann og greiðir eldhugaður nærri frá: ##med4## – Ein góð heimagjørd [...] ikki hava tíð og orku at fara heim og gera mat. Men hoyr meg líka… Vit hava ongantíð arbeitt minni! Okkara arbeiðsvika hevur ongantíð verið styttri. Men allíkavæl gremja vit okkum um, at vit ikki hava tíð

247, sum eisini var met tá. – Eg meti ikki, at tað ber til at steðga smittuni nú. Hon kemur at fara okkara millum, og tað er bara ein spurningur um, hvussu skjótt hon fer, sigur Pál Weihe, og vísir á, at

við hesum sera kensluborna evni. Leikurin fær fólk at hugsa um duld mein hjá næsta okkara, hann talar til samvitsku okkara um at fáa okkum at bróta tøgnina. Sár á Sál er ein tveymansleikur, og sum leikarar [...] bøtist aftur.? Sár á Sál lýsir vónir, kontra veruleikan, í eini sorgarstøðu. ? Sár á Sál setir orð á okkara egnu ómegd.? Sár á Sál kann vónandi verða viðvirkandi til at loysa upp tað tabu, ið er ein svár avleiðing

mínum barndómi og ungdómi minnist eg serliga prestarnar Jákup Kass og Jónsvein Bech, sum vóru okkara prestar. Og eg sá eina fyrimynd í teimum. Ein onnur andalig fyrimynd var abbi mín, Havstein E [...] í Kiabakari, í landslutinum Mara, sum lutherska kirkjan í stiftinum átti, sum var málið fyri okkara trúboðaragerning. Har arbeiddu vit undir og saman við tansanianarum. Hetta var ein eisini ein góð