um bein ella við karmi, táið roynt var at bjóða bylgjunum av. Tað gjørdi alt tað sama, hetta var kjarnin í universinum hjá okkum óvitum fyri nakað meiri enn hálvari øld síðani. Ikki hevði man tá roknað
menning og alt, sum vit halda vera framstig, kunnu eftir einari løtu vendast til tað øvuta. Tað er jú kjarnin í øllum lívi og mentan – at alt rúmar í sjálvum sær bæði ljós og myrkur, vøkstur og vanda – og alt
bróta nakrar vánaligar svøvnrytmur, sigur sálarfrøðingurin. Júst tað at raðfesta svøvnin hægri er kjarnin í trupulleikunum hjá fleiri, sum fáa ov lítlan svøvn. Arbeiðslívið er nógv øðrvísi í dag, enn tað
flúgva Í grein i Sosialinum 13. september 2007 hevur Poul Michelsen nakrar viðmerkingar til mín. Kjarnin í hesum viðmerkingum er, sum eg lesi tað, at vit skulu hava tryggleika, álítandi títtleika og ka
tilfeingi í einum landi, er fólkið, sum í landinum býr . Einstaklingarnir, familjurnar. Tey eru kjarnin og eru við til at mynda landið. Fólkaflokkurin setir fólkið fyrst og fremst. Fram um landskassan
Justinussen. Hann heldur, at hetta málið vísir væl sambandið millum Føroyar og Danmark. -Tað er kjarnin í støðuni millum Føroyar og Danmark, at danir vilja lova okkum so langt, sum teir sjálvir tola. Teir
galdandi hjá børnum, sum eru móður -ella faðirleys og fáa pensjón eftir mammuna ella pápan. Barnið er kjarnin Viðhvørt verður kjakast um korini hjá støkum uppihaldarum í Føroyum. Aloftast tosa nøkur vegna støku
útgjaldið hækkast. Og so skulu bæði lesandi, og foreldur við sjúkum børnum, fáa tað lættari. Tað er kjarnin í einum uppskoti, Tjóðveldi nú fer at leggja fyri Løgtingið. Í hesum sambandi heldur Tjóðveldi, at
Ein pakki, ið gevur familjunum størri frælsi yvir teirra tíð, pengum og møguleikum. Familjan er kjarnin í føroyska samfelagnum, og tí vilja vit gera samfelagið meira familjuvinarligt. Tað krevur stóra
Føroyar, so er besta íløgan av øllum, børnini. Tey eru dýrgripurin og dýrabarasta tilfeingi. Og sjálv kjarnin í okkara hugsjón er, at øll børn, óansæð bakgrund, hava rætt til somu góðu byrjan uppá lívið við