tíverri boð um eina politiska framferð, ið hoyrir eini farnari tíð til. Tíðin átti langt síðani at vera farin frá, at føroyskir politikarar støðugt gera Føroyar til ein avbyrgdan og tilafturskomnan útjaðara í

øll tey mongu, sum hvønn dag leita sær oman í friðsæluna í Vágsbotni. Johannes Jensen, stjóri er farin upp í uppgávuna við lív og sál og ætlar at gera sítt til at liva upp til orðini og ynskini hjá eitt

útskrivað longu í 1989. Við hesum útbúgvingum frá Fróðskaparsetrinum eru ung fólk seinastu 18 árini farin út á arbeiðsmarknaðin og til onnur universitet at útbúgva seg víðari. Nevnast kann t.d., at bachelorar

møguligan yvirgang. Soleiðis er tað mín meting, at innan mannarættindi er borgarin í triðja heiminum farin eftir hæli. Men vit hava eisini sæð, at altjóða rætt-indir ikki hava verið givin krígsfangunum úr

fríhandilsavtalur við. Vit kunnu sum er tó ikki gagnnýta EBS samstarvið, og tá er líkasum glansurin farin av einum slíkum limaskapi. Heimsins mest eksklusivi klubbi við 25 limalondum og 81 ørðum londum í

oljuvinnu fyri síðani at royna seg í eini heilt nýggjari vinnu. Við dyggum altjóða royndum er hann nú farin at halga sítt lív til at menna nýggju føroysku vinnugreinina, føroysku altjóða skipaskrásetingina

absurd og triviell, at tey bara fara aftur við borðinum. Men nú jólastemningurin hjá teimum flestu er farin at mýkja sinnalagið, hevur hugnin og stórsinnið kortini ikki rinið við tann kroniskt knarrandi ayatollahin [...] ayatollahin hjá tjóðveldissektini. Mitt í tí politiska jólameldrinum er tann øvundssjúki HH farin heilt yvir gevind á Fjesbókini við smáligum og órímuligum brigsli móti Karsteni Hansen, landsstýrismanni

gudstænastuna hittust vit til eitt stutt prát. Tú kanst kanska spyrja, hví hann ikki skuldi verið farin í kirkju í heimbygdini ein slíkan sunnudag? Svarið uppá spurningin er einfalt og greitt: - Eg eri

sigur Jarðfeingi. Eitt berglop í Nólsoy hendi tann 5. juni, júst sum ferðafólk frá Norðlýsinum vóru farin í gummibátar á veg inn í eitt helli. Ferðafólkini sluppu umborð á Norðlýsið aftur, og eingin fólkaskaði

hillina. Anna hevur hesi árini síðani hon gjørdist edrú roynt at fóta sær aftur í lívinum. Hon er farin undir útbúgving, sum hon er ógvuliga glað fyri, hevur funnið sær nýggjar vinir, og børnini støðast