arbeiðsloysi í Norð­urlondum, men ger sam­stundis vart við, at vantandi útbúgving kann fáa sera óhep­nar avleiðingar fyri tann einstaka. Víst verður á, at vanliga er arbeiðsloysi tvær ferðir so stórt millum

Oswiecim, og har bygdu nazistarnir eina risastóra savningarmegu, sum skuldi brúkast til at útrudda jødar­nar í øllum teimm londu­num, sum týski herurin hevði hersett í Evropa. Legan bleiv bygd í 1940, og tað

øðrum”. Almanna- og Heilsu­málaráðið hevur seinastu árini verið marran hjá búskaparfólki. Útreiðslur­nar eru øktar í ein mun sum ikki hevur verið at sæð í Føroya søgu. Nógvur peningur er farin til sjúkra

hetta er óansæð, hvørt talan er um hansara tón­leik, tær mongu fløgurnar og mynd­ir­nar, yrking­ar­nar, grein­ar­nar ella øll brøvini, sum eru skrivað við stórum blokk­bók­stavum úr sprittusj. Tað er eis­ini

roknaðir sum hetjur og sæddir upp til av fólkinum í samfelagi teirra. Summar gentur eggja dreingir­nar upp, og spyrja um teir eru “konufólk”, tí teir hvørki hava dripið leyvu ella mann! Hetta vilja teir [...] vildu koma til Jesus. Kort­ini verða vit ikki kristin við at taka eina av­gerð ella at rætta hendur­nar upp. Hetta er tó tann besta avgerð, sum eitt menniskja kann taka. Gud ger verkið. Tað er við at hoyra

var tað at skapa, ið var drívmegin, haldi eg. Teir ferðaðust eisini kring oyggjarnar og vístu filmar­nar fram í skúlum. So bleiv tað sligið upp í bygdini, og alt, ið kundi ganga, møtti upp. Fólk vóru veruliga

til Føroya í 1945, vórðu skryktar frá mær og blak­aðar inn í eitt eldvart nitrat­skap. Tær rull­ur­nar havi eg havt standandi á skriviborði­num. Tað skal sigast, at mann gavst at brúka nitrat­film, sum

Lenin í Addis Abeba varð koppað og smildrað í smá­­petti. Fólk vóru so uppøst inn á komm­unist­ar­nar, at fólk løg­dust enntá á fundamentið við sleggjum. Kommunisman syngur sítt seinasta vers Støðan var

sum gjørdist sjúk. Tá komu fólk til hennara og søgdu, at nú mátti hon ofra til Satan og gomlu gudar­nar, so at barnið kundi gerast frískt aftur. Hesum noktaði hon sjálvsagt fyri. “Um tú ikki gert, sum vit

og tað dettur sundur, fara aðrir skaðar eins og væta at seyra í rivum og sprungum, sum broytingar- nar hava voldað á samfelagsbygnaðin. Men frukturnar av rumblinum lutast sjálvdan provokatøri­num, sum rør