eg fekk, og eg eri nývaldu bygdaráðslimunum takksamur fyri, at tey valdu meg til borgarstjóra. Eg fari at gera alt fyri, at vit fáa eitt gott og virðiligt samstarv. Í Eiðis kommunu er gott at búgva, men
eftir klokkan 21 á kvøldi. - Mær dámar sera væl at venja um morgunin, áðrenn eg fari til arbeiðis umleið klokkan 06 - ella fari eg at venja beint eftir arbeiðstíð. Eg royni eisini at fara tíðliga í song, soleiðis
hon kroyst frá. John Dahl hyggur upp á konu sína: - Eg fái ikki ordiliga svølgt. Er tað ókey, at eg fari inn at hyggja í sjónvarp? Áðrenn hann fer, spyr konan hann, um mamma hansara kemur at vitja aftur
skammbyrsu og roynir at veiða sær eitthvørt til matna, fyri at halda svongdini frá dyrnum. Nú Jan ringdi, fari eg at takka honum fyri, at hann vísti sítt stóra sinnið, tók í egnan barm, sjálvt um hann var hongdur [...] og siviliseraðum samfelag ber man yvir við og tekur sær av sálarliga sjúkum fólki, og til endans fari eg at heilsa honum, sum kanska hjálpti SHJ, at skriva lesarabrævið, handverkið er ov dygt til at vera
ella okkurt sovorðið. Men so hendir einki meira. So síggi eg, at fólk savnast yvir við rampuna og so fari eg eisini yvir. Eingin kunnar ella fortelur nakað sum helst, greiðir hann frá løtuni, tá manningin
Randi Johansen sum metti at úrslitið helst fór at gerast umleið helvt um helvt fyri og ímóti. - Sjálv fari eg at atkvøða ímóti, tí eg haldi at tað eru so nógv viðurskifti sum eru ógreið og ólýst í hesum málinum
aktiviteti og ansni er Ringsaker Operain vorðin størri. - Tað er við blandaðum kenslum at eg gevist. Eg fari frá einum starvi við hópinum av góðum starvsfeløgum, og tað er helst tað, eg havi sett størstan prís
høvi til at møta foreldrunum og fimm systrum sínum á ferðini. – Tað er ein dagur, sum eg ongantíð fari at gloyma. Tað er ein fantastisk kensla. Eg havi viljað hetta, síðani eg var heilt lítil, og tað var
melanomdagur var á Landssjúkrahúsinum, har til bar at fáa kannað móðurmerki, og har vit í bókini "Í morgin fari eg aftur at spæla við babba" hittu Ára, sum leingist eftir pápa sínum, sum er á sjúkrahúsi í Danmark
ov fátækur til tín. Tað heldur faðir tín, um so tú ikki heldur tað. Men eg fari ongantíð at gloyma teg," segði Jóan. "Eg fari heldur aldri at gloyma teg. Lívið er mær onki vert nú," græt Duruta, meðan [...] Lítlafoss. Eg skal royna at finna uppá okkurt at vaska í ánni," segði Duruta. "Tað skal eg gera. Eg fari inn til ommu eini ørindi, so tað man fara at bera til," svaraði Jóhanna. "Takk skalt tú hava. Tað
