styrkja tykkum í sorgini. Við hesum orðum vilja vit í Gongubólkinum lýsa frið og æru yvir minnini um kæra og trúfasta vin okkara Jóhan Joensen. Vit í Gongubólkinum

nakað, sum feløgini mugu berjast ímóti. - Sjálvur havi eg til dømis fingið fleiri áheitanir um bæði at kæra dystir og krevja, at ávíst dómarapar ikki skal døma okkara dystir, men tað kundu vit ikki droymt um

ger ríki okkara meiri fjøltátta bæði mentunarliga, landafrøðiliga, lívfrøðiliga, osfr. Okkara lítla kæra land hevur ei heldur allar hugsandi variatiónir at bjóða upp á, og tí er tað avgjørt eisini ein fyrimunur

tryggja, at munadygg rættartiltøk verða tøk hjá fólki, ið bera brek, harímillum møguleiki fyri at kæra um mismun á øllum økjum. Vælferðin tryggjast við brekpolitiskari virkisætlan – Brekrættindi og vælferð

títt stríð og strev. Tú gav alt! Havnar Arbeiðarafelag lýsir við hesum frið yvir minnið um okkara kæra vin og formann, Hans Joensen, og ber tykkum, Gullborg, Kirstini, børnum og abbabørnum, okkara djúpastu

ikki orð fyri orð, men við heildarhugsanini í huga. Soleiðis fingu vit tann 7. desember í 1911 henda kæra bønarsálmin og troystarsálmin, sum enn verður sungin. Hann er so avgjørt hóskandi at syngja í kirkjum

breiðari merking – søgu, siðsøgu og samfelag. Í vetur kunnu vit eitt nú gleða okkum til sendingina “Heim kæra heim” í trimum pørtum, har vit sleppa inn um dyrnar í níggju føroyskum húsum, sum eru vøkur og áhugaverd

at menna seg á arbeiðsmarknaðinum við á vágskálina, tá avgerð skal takast um at flyta heimaftur til kæra landið. Lutfallið av kvinnum í álitisstørvum endurspeglar oftast møguleikar fyri fakligari menning

mistak. Tað einasta mark hann setir er beinleiðis ófólkaligheit. Tað skuldi nú bara mangla. Men ein kæra um tíðindaflutning verður pr. automatik afturvíst. Uttan mun til hvørjar grundgevingar ið verða nýttar [...] Jógvan Jespersen: Kærur skulu fáa avleiðingar. Men tað allarringasta er, at tað fær avleiðingar at kæra. Avleiðingin er tann, at meira verður kært, tess meira verður viðkomandi útihýstur úr tíðindaflutninginum

dystirnar hjá honum. At stuðla børninum var ein týðandi partur í lívinum. Alla familjuna hevði hann kæra, og slapp eg so eisini at heilsa uppá mammu hansara. Eg kann bert ímynda mær, hvussu ræðuligt tað