Fløtti. ? Tá svimjararnir fyri tað mesta royna seg í stuttum hylum, so eru teir ikki vanir við at svimja í 25 metra hyljunum, og tað mugu vit royna at broyta til komandi ár, sigur landsliðsvenjarin at enda

hava vit brúk fyri øllum øðrum, so sum teimum heilt ungu, sum kunnu tuska á vøllinum við børnunum, svimja og rokast annars, og sum samstundis kunnu nema sær kunnleika til yrkið, pápanum/abbanum sum dugir

nøkur av okkum. Skiparin spurdi John á Bakk­anum, sum var av bestu svimjarum, um hann helt seg til at svimja í land við einum enda. Tað meinti John, hann kundi, men hann helt onga nyttu vera í tí, soleiðis [...] eina tjúkkari. John hevði bundið tann klæna endan um herðarnar, um hann skuldi verðið noyddur at svimja í land við endanum. Á veg inn gjøgnum brotini var John uttanborða og svam samstundis, sum hann styðjaði [...] báðar, ið høvdu staðið í vantinum. (Hvørjir teir vóru, er ikki greitt). Tá gjørdi John tað bragd at svimja út gjøgnum brotini eftir honum og bjargaði honum inn á land. Tað sama gjørdi hann við hinar báðar

í bagborð og í stýriborð, og eg sigi við síðumannin: (á enskum) »á teir leskiligu búffar, ið har svimja«. Fest varð í krút! – hetta var bretskur fuglafrøðingur, sum var við »hvalabátinum« at kanna fuglalívið

ferðir. Í ævir fer sangurin at standa sum ein tíðar­leysur boðskapur um broytingar­tíðir. Lær teg at svimja, annars søkkur tú! Hóast Bob Dylan hevði hildið, at ov lítið álvarsemi var í rokktónleiki, ávirkaðist

, sum aftur í summar ætlar sær uttanlanda at ferð­ast, hesaferð til Gran Canar­ia. Hon elskar at svimja á sjónum, saman við hinum djørvu kvinnunum í Vest­manna, og so er hon tríggjar dagar um vikuna á

til toskastovnin verður havd í huga. Kortini eiga vit at hava í huga, at hesin yngul fyrst skal svimja inn undir land, har hann veksur upp í 1-2 ár, áðrenn hann leitar út í tann vaksna stovnin. Teir vísa

yngsta barnið gjørdist hon sjúk og maktaði so at siga onki. Tað var ikki fyrr enn hon byrjaði at svimja á sjónum, at hon fekk tað betur, og aftur var før fyri at taka sær av húsi og heimi. - Havið, sum

gerst í so høg og panikkur kemur í, at eg byrji at íðka okkurt, sigur Janus, sum annars plagar at svimja av og á. Hann heldur, at hann í løtuni hevur tað gott í allar mátar: -Eg plagi at siga, at eg eri

og lyklar. Men tá høvdu vit ikki stundir at gera tað stóra í íbúðini, tí dóttirin vildi sleppa at svimja í snotuliga Vatnlandinum, sum tað eitur. Og eg sat á Cafeteria og fylgdi við og tók myndir. Hetta