lív! Hetta er tann mikli ávøksurin, hetta er orðið um krossin, hetta er gleðiboðskapurin, at ein er deyður fyri okkum tann deyðan, sum vit áttu at doyð. Víst hava vit øll deyðan í likami okkara, men einaferð
grundini er villleiðandi, tí at aðrir høvundar í NT søgdu, at himmalsferðin hendi páskadag? Ok, so ein deyður maður var millum fólk í fjøruti dagar, og bert “ein” kristin kelda, sum er millum yngstu ritini í
Nietzsche skrivaði í triðju bók í Die fröhliche Wissenschaft í fyrsta brotinum í 1882, at hóast Guð var deyður, so fóru tað at finnast holur við hansara skugga í nøkur áratúsund. Hví tað? Jú, tí at summi ikki
grundgevingum, at m.a. fyrra Timoteusbræv er skrivað um 100 e.Kr., t.e. langt eftir, at Paulus var deyður. Kvinnur í fyrra Kortintbrævi Men hevur Paulus ikki skrivað fyrra Timoteusbræv, so eru granskarar
ð við honum, men eingin av okkum hugsaði, at tað stóð so illa til, at hann lítla løtu seinni var deyður, bert 59 ára gamal. Tað var sum um beinini fullkomuliga vóru skrykt undan okkum, ein djúp óskiljandi
væl at fáa peningin inn. Tó vísti tað seg í nógvum førum, at tann sum stóð fyri rokningini, var deyður fleiri ár framman undan, og at jørðin var farin til teirra arvingarnar. Men tað var tó altíð onkur
stuttligt var tað eisini. Hetta kundi vera gull vert fyri eftirtíðina. Eitt hálvt ár aftaná var hann deyður. Seinastu ferð eg tosaði við hann, segði hann mær eina lítla søgu um hvalbingar. Hetta var aftaná
brotnaður tvørtur av frammanfyri veingirnar. Meðan eg stóð fremst á vrakinum, flotnaði ein maður upp, deyður. Í komandi parti greiðir Ejler framhaldandi frá søguni um hesa flogvanlukku. Kristian greiðir frá
fingið motorin í gongd. Seinni varð báturin funnin undir Grímsfjalli í Hvalba, og maðurin var funnin deyður longri uppi í haganum. Maðurin er eftir tí at døma komin livandi í land. Í Funningi ella Funningsbotni [...] alla náttina, til hann var funnin av leitingarfólki. Hin maðurin varð nakrar dagar seinni funnin deyður vestari á fjallinum. Her er hann uttan iva vilstur, og hetta gjørdist hansara lagna. Í komandi parti
við smøri á. Mamma vildi ongantíð brúka margarin. Orsøkin var tann, at sum barn mintist hon, at ein deyður og rotin stórhvalur rak á land í Porkeri. Lukturin var ramur, og fólk tosaðu um, at tað var úr
