Havnar Klubba, har hann smæðin trein á pall og blásti. Jú, har var nakað! Og í dag hevði hann blást so mangar okkara langt afturum seg, um søgan endurtók seg. Hann var sum ungur við í Paria, ein rockbólkur,

mátti Hans Olaf til seinast lúta. Hans Olaf og Palla vóru altíð blíð og týð at koma inn á gátt hjá. Mangar vóru ferðirnar, vit gjørdu til Oyrar, meðan børn okkara vóru smá. Børnini føldu seg altíð væl í heiminum

runnið hví skuldi alt seg so syrgiligt laga? Ikki av okkum svar verður funnið. Framtíðardreymar so mangar tú hevði, so var títt lyndi, tú hugsaði stórt, lagnan tó allar í skeljar legði, tankin um hetta hann

eisini. Men hann er góður á norskum, væl sungin, og hetta eiga vit eftir teg, tíbetur, umframt so mangar aðrar perlur. Takk fyri løturnar á palli, í vinalag ella bara tá vit hittust. Hvíl í friði, Hans

síðani, var tað Hans sum bar upp á mál at fara undir slíkt tiltak her í bygdini. Sum hugsað, so gjørt. Mangar góðar løtur hava verið í fimleikarhøllini øll hesi árini, hvar orðaspælið um málningar og list hevur

Undir Hans Andriasar hepnu hond vaks Vertshúsið fram til at vera miðdepul í Havn, ein krossvegur, har mangar gøtur umskaraðust. Her gistu føroyskir polit­ik­ar­ar og vinnulívsmenn, skot­skir lordar, hollendskir

hann kundi vera skip­ari, og tað var gaman í. Hesa farleið sigldi hann í 8 ár, og her vóru eisini mangar ringar ferðir á vetri. Hanna var eisini við onkran túr, tá teir sigldu heilt norður til Umanak og

vera saman við teimum. Góðu Hanna og Julius. Ynskt verður tykkum hjartaliga tillukku við tøkk fyri mangar góðar løtur saman. Dagurin verður hildin saman við teimum nærmastu. ó.

minnist sera væl. Vit hava nógv at takka ommudid fyri: hennara kær­leika, trúfesti og hjálpsemi. Mangar góðar løtur í Hornabø á barna- og ungdomsárum og nú á Sýnini, tá ið vit eru og vitja hana. Hon hevur

gera við tað. Vit standa bara spyrjandi og spyrja hví, men vit skilja einki. Góða Hanna, takk fyri mangar góðar, hugnaligar løtur, vit fingu saman, mást tú hvíla í friði til vit einaferð síggjast aftur.